nicu. Dobraja ŭdałasia pšanica: sielanin uziaŭ wiarški, a miadźwiedź karaški.
S taho času ŭ miadźwiedzia s sielaninam i siabroŭstwo zwiałosia.
Addzieł III.
Wieśnianka. „Wiesna, wiesna wieśnianačka, dzie twaja dačka Marjanačka“? „Siadzić u sadočku, šyje saročku swajmu synu Wasiločku“.
|
Jak wiesna nastanie, |
Zaklikańnie wiasny. Pryjdzi wiesna z radaściu, z radaściu, radaściu, z wialikaj miłaściu; z lonam wysokim, s karaniom hłybokim, z dzieńkami ciopłymi, pryjdzi wiesna žadanaja!
Zahadka. Taje śniažok, zielanieje łužok, dzień prybywaje… Kali to bywaje?
|
Wierbnica. Nia ja bju, wierba bje; |
Wiesnawyje miesiacy: Marec, Krasawik, Maj.
Prykazki: Maj — koniam siena daj, a sam na pieč uciekaj! Marec — kusaje za palec. Krasien krasawik ciapłom, a žniwień dabrom.
