Гэта старонка не была вычытаная
3. УЧОРА І СЁННЯ
Пісала нядоля
Свой напіс закляты
На сценах драўляных
Закуранай хаты.
А сцены буцвелі,
А лес быў той самы,
І злыбедзь стаяла
Дзень-ноч каля брамы.
З саломай па стрэсе
Вятры гаманілі.
Мы слухалі доўга
Суровыя былі
Пра голад, бяспраўе,
Галечу, паборы…
Няветла свяцілі
Халодныя зоры.
У вокны глядзелі
Тужлівыя ночы,
Спявалі завеі
Пра лёс наш сірочы.
Паны-ліхадзеі
Дабро наша жэрлі,
Мужыцкія-ж дзеці
Гібелі і мерлі.
