Гэта старонка не была вычытаная
Цемра зману, ілжы
Тут стаўлялі крыжы,
Як слупы па дарозе да раю.
І былі песняры
І складальнікі розных гісторый,
На шурпатай кары
Клалі знак ведзьмары
На людскую нядолю і гора.
Часы шлі ды плылі,
Абдзіралі народ ліхадзеі.
Так вякамі жылі
На „тутэйшай“ зямлі
Без прасветліны і без надзеі.
∗
∗ ∗ |
Прайшлі гады
Нуды, бяды,
Нястачы,
Плачу і жуды.
У бурны год
Паўстаў народ,
Пайшоў на звод
Пан-абармот.
Разгарнуўся
Голы, босы,
Край ачнуўся
Безгалосы,
