Старонка:Nashy dni 1937.pdf/46

ДА ТЫДНЯ „БЕЛАРУСКАЙ КУЛЬТУРЫ“

Быў такі час ліхі
У забытай, галоднай краіне,
У краіне сахі,
Саламянай страхі,
Дзе век-векам жылі на мякіне.

Безыменны быў край,
І народ свайго імя не ведаў.
Ветру песні пеў гай,
Ды хадзіў смутны бай
Старасвецкі ад прадзедаў-дзедаў.

Лад тут ладзіў бізун,
Ды свістала па спіне нагайка;
На імшарах — багун,
На Палессі — каўтун.
Вось і слынь наша ўся, наша байка.

Бо хто-ж ведаў, скажы,
Аб забытым народзе і краю?