што я не могу яшчэ раз адарваць кулі ад работы.
Яны гаварылі па-француску, і А-Чо, хоць нічога не разумеў з іх гаворкі, але ён добра ведаў, што вырашаецца яго лёс.
— Добра, — сказаў сэржант, — пачынайце.
— Я яшчэ раз паспрабую машыну. — І пры гэтых словах Шэмэр падлажыў пад бананавае дрэва.
А-Чо ў гэты час успамінаў словы з "Мірнага шляху". „Ня ідзі супроць зла"... успомніў ён, але зразумеў, што гэта сюды да яго не падыходзіць. "Даруй крыўду..." Але-ж тут няма ніякай крыўды, якую трэба дараваць. Шэмэр і усе іншыя робяць гэта бяз жаднай крыўды. Для іх гэта такая самая работа, як чыстка джунгляў, выкопваньне равоў для вады і догляд бавоўны. А-Чо забыў "Дзялянку мірнага шляху". Нож гільотыны хутка апусьціўся і зноў зусім разрэзаў дрэва.
— Надзвычайна добра, — гукнуў сэржант і не пасьпеў закурыць папяросу, якую трымаў у роце. Шэмэр быў вельмі здаволены.
— Ідзі сюды, А-Чоў, — сказаў ён па-таіцянску.
