— Я здаволен, што выйшаў з астрогу.
— І гэта ўсё? — зьдзіўлена запытаў жандар.
— Хіба гэтага мала? — быў адказ.
— Значыцца, ты здаволены, што ў цябе адсякуць галаву?
А-Чо раптам зірнуў на яго зьдзіўлена і запытаў:
— А хіба ты мяне не вязеш у Атымаоно, дзе я буду працаваць на плянтацыі?
Крушо задумліва пагладзіў свае доўгія вусы.
— Вось як, — сказаў ён нарэшце, выцяўшы пугаю мула. — Значыцца, ты ня ведаеш?
— Што ня ведаю? — І А-Чо пачаў адчуваць трывогу. — Хіба я ня буду больш працаваць на Шэмэра?
— А ўжо, бадай, пасьля сёнешняга дню больш ня будзеш! — І Крушо моцна і шчыра засьмяяўся. Яму спадабаўся ўласны жарт. — Бачыш, пасьля сёнешняга дню ты наўрад ці зможаш працаваць. Чалавек без галавы ня можа працаваць. Як ты думаеш? — ён штурхнуу кітайца у бок і ўсьміхнуўся.
А-Чо маўчаў на працягу добрай мілі. Затым ён сказаў:
