i prad voblikam Baranka, adzietyja ŭ biełyja vopratki i palmy ŭ rukach ich i hamanili vialikim hołasam, kažučy: słava Bohu našamu, što siadzić na tronie, i Baranku. I ŭsie anioły stajali kruhom tronu i staršych i čatyroch žyviołaŭ i ŭpali na tvar prad tronam i słavili Boha, kažučy: Amen. Bahasłaŭleńnie, i chvała, i mudraść, i padziaka, siła i mahutnaść Bohu našamu na vieki viečnyja. Amen.
(Ab. 7, 2—12).
II.
U heny čas, Jezus vidziačy hramady narodu, uzyjšoŭ na haru i kali sieŭ, padyjšli da jaho vučni jahonyja; i adčyniŭšy vusny svaje, navučaŭ ich, kažučy: bahasłaŭleny ŭbohija ducham, bo ich jość vaładarstva niabiesnaje. Bahasłaŭleny cichija, bo jany zaŭładajuć ziamloj. Bahasłaŭleny, katoryja płačuć, bo jany buduć paciešany. Bahasłaŭleny, katoryja prahnuć i smahnuć spraviadlivaści, bo jany buduć nasyčany. Bahasłaŭleny miłasernyja, bo jany miłaserdzia atrymajuć. Bahasłaŭleny čystyja sercam, bo jany Boha buduć vidzieć. Bahasłaŭleny supakoj čyniačyja, bo jany buduć nazvany synami Božymi. Bahasłaŭleny, katoryja cierpiać praśled dziela spraviadlivaści, bo ich jość vaładarstva niabiesnaje. Bahasłaŭleny vy, kali vas łajać buduć, i praśledavać i ŭsialakaje zło buduć havaryć prociŭ vas, łhučy dziela mianie: ciešciesia i viesialiciesia, bo naharoda vaša vialikaja jość u niebie.
(Mat. 5, 1—12).
