NA ZADUŠKI.
I.
Braty, voś kažu vam tajnicu, usie my ŭskreśniem, ale nia ŭsie budziem pieramienieny. Umach, u imknieńni voka, na hołas truby apošniaj, bo truba zatrubie i pamioršyja ŭstanuć niatlennyja, i my pieramieniemsia. Bo musić hetaje tlennaje adziecca ŭ niatlennaść i hetaje śmiarotnaje adziecca ŭ nieśmiarotnaść. Kali-ž hetaje śmiarotnaje adzieniecca ŭ nieśmiarotnaść, tady zbudziecca słova napisanaje: źniščana śmierć u pieramozie. Śmierć, dzie tvaja pieramoha? Śmierć, dzie tvajo žyhała. Žyhała śmierci jość hrech, a siła hrechu zakon. Dziakuj-ža Bohu, katory nam daŭ pieramohu praz Pana našaha Jezusa Chrystusa.
(1 Kar. 15, 51—57).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus žydoŭskim hramadam: sapraŭdy, sapraŭdy kažu vam, što idzie hadzina i ŭžo jość, kali pamioršyja pačujuć hołas Syna Božaha i katoryja pačujuć, žyć buduć. Bo jak Ajciec maje žyćcio ŭ sabie samym, tak daŭ i Synu mieć žyćcio ŭ sabie samym i daŭ jamu ŭładu čynić sud, bo jon jość Syn čałaviečy. Nia
