II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: kali chto lubić mianie, budzie bierahčy navuku maju i Ajciec moj uźlubić jaho i pryjdziem da jaho i sialibu ŭ jaho załožym. A chto nia lubić mianie, navuki majej nie bieraže. Navuka-ž, katoruju vy čuli, nia jość maja, ale Ajca, katory pasłaŭ mianie. Heta skazaŭ ja vam, prabyvajučy z vami. A Paciašyciel Duch Sviaty, katoraha Ajciec pašle ŭ imia majo, jon vas navuča ŭsiaho i prypomnić vam usio, štokolečy ja vam skazaŭ. Supakoj pakidaju vam, supakoj moj daju vam, nia tak jak śviet daje, ja vam daju. Niachaj nia tryvožycca serca vaša i nie baicca. Vy čuli, što ja vam skazaŭ: adychodžu i prychodžu da vas. Kali-b vy lubili mianie, vy ciešylisia-b, što idu da Ajca, bo Ajciec jość bolšy za mianie. I ciapier ja vam skazaŭ pierš čym staniecca, kab jak staniecca, vy pavieryli. Užo niamnoha budu z vami havaryć, bo nadychodzie ŭładar hetaha śvietu i ŭva mnie ničoha jon nia maje, ale kab śviet paznaŭ, što ja lublu Ajca i tak rablu, jak Ajciec mnie zahadaŭ.
(Jan 14, 23—31).
