II.
U heny čas skazaŭ Jezus knižnikam i faryzejam: voś ja pasyłaju da vas prarokaŭ, i mudracoŭ, i knižnikaŭ, a vy adnych zabjicio i ŭkryžujecie, a druhich ubičujecie ŭ bažnicach vašych i hnać budziecie z horadu ŭ horad, kab pała na vas usia spraviadlivaja kroŭ, jakaja pralita była na ziamli, ad kryvi spraviadlivaha Abla, až da kryvi Zachara, syna Barachijava, katoraha vy zabili pamiž śviatyniaj i aŭtarom. Sapraŭdy kažu vam, usio henaje pryjdzie na hety rod. Jeruzalim, Jeruzalim, što zabivaješ prarokaŭ i kamianuješ tych, katoryja da ciabie pasłanyja, skolki razoŭ chacieŭ ja sabrać tvaich dziaciej, jak kuryca źbiraje pad krylla kuraniat svaich, a ty nie chacieŭ! Voś-ža astaniecca dom vaš dla vas pustym. Bo kažu vam — nia ŭbačycie mianie, až pakul nia skažacie: bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana.
(Mat. 23, 34—39).
