Bohdan Chmielnicki hetman kazacki.
swaju i narodnyje kryŭdy. Ništo nie mahło apiercisia jaho hroznaj sile. Raźbiŭ jon polskaje wojsko pry Žoŭtych wodach; — pad Korsunom uziaŭ u niawolu polskich hetmanoŭ: Kalinoŭskaho i Potockaho. Palaki, bačučy, što siła kazackaja — hroznaja, pastanawili pajści „pospolitym rušeńniem“ na kazakoŭ, ale niedaceniwali ich siły. I woś Chmielnicki ješče raz raźbiŭ palakoŭ pad Piławicami. Hetuju bitwu polski historyk Kubala apisywaje woś jak: „šlachta wystupiła z bleskam, na jaki Rečpospolitaja zdabycca mahła tolki pa doŭhim spakoju. Uziali z skarbcoŭ najdaražejšaje aružže, opratku z rysich i sabolich skur; zabrali purpurnyje z załatymi ŭzłami rydwany i skarbnyje wazy, poŭnyje darahich apratak, zołata, sierebra, darahich kamieńnioŭ, a šmat chto z rycaroŭ pradaŭ apošnimi dabytak, kab daraŭniać druhim u blesku. Tak stanuło pad Lwowam 40 tysiač šlachty, prybranaj jak by na wiasielny bankiet. Mihacieli ŭ hramadzie srebram tkanyje adamaški, aksamity, załacistyje pajasy, srebrystyje pancyry i hełmy; šumieli sakolije krylla, chistalisia na wietry brylantowyje kity, a koni mihacieli ŭ załacistaj zbrui, u šaŭkowuch sietkach, zwanili pasrebranymi padkowami. Išoŭ na Ukrajnu pachod, jak na koronaciju. Dźwie tysiačy słuh z lohkim aružžem stupało za wojskam razam z nialičenym likam wazoŭ i karet panskich. Chacieli pakazać zbuntawanym mužykom, što iduć pany... Šlachta hołasna kazała, što nie šablami, ale bizunami buduć wajewać z mužykami“. Tymčasam
