Старонка:Kantyczka (1914).pdf/23

Astawiŭ dar nam łaski baspiečnaj,
Što ŭ sakramencie bačučy hetym
Serce raście nam radaści świetam.
Tabie my, Bože, clapier śpiewajem,
Pierad Taboj nic korna ŭpadajem,
Prosiačy łaski Twajej wiačystaj,
K niebu ŭskazać nam pucinu čystu.

|}

La twaich dźwiarej…

La Twaich dzwier staju, Panie,
Na Twajo ždu zmiławańnie,
Sto pad widam skryty chleba,
Ty jość Boh praŭdziwy z nieba.

Ŭ sakramencie tym praświatnym
Ludziam toje niepaniatna,
Što u Hostji jość Boh žywy,
Choć zakryty, dy praŭdziwy.