d — t. Zmianić hetyje słowy tak, kab było wyrazna čuwać, d, ci t:
choład, moład, mołat, narod, sad, sud, cud, swat, hrad, brat, sietka, małodka, kotka, budka, ciotka, susiedka, rahatka, chatka, barodka, jahadka, aładka.
Dyktoŭka:
Idu pa kładcy. Ja žywu ŭ pałatcy. Miod sałodki. Ubačyŭ śled zajca. Zhadaj hetu zahadku. Hramadka ludziej stajała na wulicy. U maim sadku rastuć jabłyki. Na race dobry lod. Chatka stareńkaja pachiliłasia. Nia pij wodki. Rybku možna ławić i wudkaj i sietkaj. Kožyn narod pawinien šanawać swaju mowu. Hrad pabiŭ zbožže. Hoład i choład mučać ludziej. I ja byŭ kaliś moład. U kawala ciažki mołat.
s — z. Zmianić słowy tak, kab wyrazna było čuwać, s, ci z;
maroz, nos, abraz, les, hruz, kołas, woz, lis, čas, wiazka, doska, blizka, kieŭbaska
Dyktoŭka:
Zimoj bywaje wialiki maroz. Pryjšoŭ maroz — čyrwony nos. Čas nazad nie wiertajecca. Piekny abraz Jon abhryz kość. Haspadar zlez s sanak Zabiary hety hruz. Woz pachiliŭsia. Jaśka nabiŭ sabie huz. Raspiłuj hetu dosku. Skažy nam kazku. Jon zjeŭ kieŭbasku.
ž — š. Zmianić słowy tak, kab było wyrazna čuwać, ž, ci š:
nož, łožka, łyžka, myška, dziežka, koš, hroš, wuž, muž, jež, storaž.
Dyktoŭka:
Maładziož lubić hulni. Paściali mnie łožka. Bieražy hroš, bo biaz hrošy trudna žyć. Dzieŭka pajšła zamuž. Jež kolecca. Storaž robić paradki na padworku, a staražycha jamu pamahaje. Wuž hrejecca na soncy.
dz — c. Zmianić słowy tak, kab było čuwać wyraana, dz, ci c:
Ksiondz, ludzki, haradzki, chwacki, bracki, hrodzki. anhlicki.
Dyktoŭka.
Choć i u iudziej, dy ŭsio-ž nie pa-ludzku. Pryjechaŭ ksiondz spawiedać chworaho. Chwacki to byŭ chłopiec: lepšaho chwata nielha znajści. U brackaj mahile charoniać zabitych sałdatoŭ. Anhlickaja mowa wielmi trudnaja.
dź — ć. Zmianić słowy tak, kab było wyrazna čuwać, dź, ci ć:
jedź, siadź, paświeć, budź, pryhledźsia.
Dyktoŭka.
Paświaci, abo paświeć značyć toje-ž samaje. Pryhledźsia da jaho: jaki jon wialiki wyras. Siadź bližej. Jedź chutčej, dy zajedź pa darozi da miastečka. Budźcie, dzietki, pasłušnymi,
ź — ś. Zmianić słowy tak, kab było jasna čuwać, ź, ci ś:
huś, hryź, hraź, zleź, Zośka Jaśka, Staśka, Baśka, padwieź, pawieś.
Dyktoŭka.
Zleź z drewa. Huś ciapier doraha kaštuje. Jaśka, Staśka i Ihnaśka pajšli ŭ les za hrybami. Takaja ciapier hraź, što choć ty s chaty nie wyłaź. Pahryź hetu kostku.
13. Kali pry zmieni słowa paśla d i t wypadaje pisać i, dyk zamiest d pišem dz, zamiest t — c.
Zmianić słowy tak, kab zamiest d było dz, zamiest t — c:
lod, chata, ty, tata, płod, płot, kot, mołat, rod, wada, kałoda, zołato, barada, wyhoda, stado, horad, miesto, łata, łapata, zapłata, dukat, drozd, brod, most, hramada, hazeta, rada, choład, świet.
14. Z, s. Častka z, abo s, niezaležnie ad taho, čy pišecca asobnie ad słowa, čy z im zliwajecca, užywajecca hetak:
pierad k, p, t, ch, c, č, s, š, f — pišecca s; pierad usiemi inšymi suhałosnymi (b, d, dz,
