Pawał prabywaŭ praz niejki čas u Antyochii, a potym iznoŭ rušyŭ u świet i nakirawaŭ swaje kroki na stary i wiedamy šlach u Małuju Aziju, dzie adwiedywaŭ załožanyja praz siabie kaścioły. Prajšoŭšy ŭsiu Małuju Aziju, zatrymaŭsia na daŭžejšy čas, bo až na dwa hady, u horadzie Efezie. Tutaka spatkaŭ ludziej, jakija znali tolki chrost Jana Chryściciela i ničoha nia čuli ab chroście ŭ imia Jezusa, dyk Pawał achryściŭ ich u imia Jezusa. A kali kłaŭ na ich ruki, žyšoŭ na ich Duch św. i hawaryli roznymi mowami, chwalačy Boha.
Praz ruki Paŭła Boh čyniŭ takija cudy, što ludzi brali jahony chustki abo pajasy, zanosili ich chworym i tyja zdarawieli - dyk paśla dwuch hadoŭ jahonaj dziejnaści ŭ Efezie wialikaja hramada žydoŭ i hrekaŭ nawiarnułasia i pryniała chrost.
A była ŭ Efezie słaŭnaja światynia bahini Dyjany Efezkaj. Z pašyrenniem chryścijanstwa światynia traciła šmat prychilnikaŭ, a najbolš byli stratnyja majstry, jakija wyrablali fihurki bahini Dyjany i pradawali ich, bo ciapier nichto nia kuplaŭ hetych fihurkaŭ. Dyk henyja majstry (a było ich mnoha ŭ hetym horadzie) sabralisia na naradu i adzin z ich hetak hawaryŭ: "Wy bačycie i čujecie, što nia tolki ŭ Efezie ale badaj pa ŭsiej Azii hety Pawał buntuje narod i haworyć, što heta nie bahi, bo jany rukami zrobleny. Światyniu wialikaj Dyjany zaraz pačnuć uważać za ništo i zahinie wialikaść bahini, katoruju sławić usia Azija i ŭwieś świet".
Paśla hetych słoŭ usie zapalilisia hniewam i z krykam: "Wialikaja Dyjana Efezkaja!" kinulisia na Paŭławych tawaryšaŭ. Pawał chacieŭ wyjści i prahawaryć da narodu, ale nie dapuścili da hetaha druhija wučni, bajučysia, kab z Paŭłam nie zrabili čaho drennaha, bo wa ŭsim horadzie paŭstała wialikaje zabureńnie. Hetaje zabureńnie ŭspakoiŭ adzin z uradaŭcaŭ, kažučy, što sprawu treba pieradać u sud.
Raźwitaŭšysia z swaini wučniami, Pawał z Efezu adbyŭ u Hrecyju. Tamaka adwiedaŭ Karynt i nawioŭ paradak u tamašniaj chryścijanskaj hminie. U Hrecyi byŭ niadoŭha (kala 3-ch miesiacaŭ) - potym rušyŭ nazad u Jeruzalim i pa darozie zatrymausia ŭ horadzie Troada. (bliska staradaŭnaj Troi).
U Troadzie zdaryŭsia taki wypadak: kali chryścijanie byli sabraŭšysia ŭ adnym domie na malitwu i "łamańnie chleba" i kali nawuka Paŭla praciahnulasia da poznaj nočy, adzin chłapiec, siedziačy na waknie, zasnuŭ i ŭpaŭ z treciaha pawierchu na ziamlu. Padniali chlapca ŭžo niažywoha, ale pryjšoŭ św. Pawał, abniaŭ chłapca i skazaŭ: "Nia bojciesia, bo jość u im duša jaho" - i pajšoŭ iznoŭ nawučać. I praŭda, zaraz potym prywiali taho chłapca žywoha i zdarowaha, z ča-
