inšych. Pryhladajučysia da wašych światyniaŭ, ja zaŭwažyŭ tak-ža aŭtar, na katorym napisana: Bohu niaznanamu. Ot-ža hetaha, katoraha wy nia znajučy sławicie, ja wam i abjaŭlaju. Boh, katory stwaryŭ świet i ŭsio, što na im jość, nia žywie ŭ światyniach, zroblenych rukami čaławieka i nie patrabuje ničoha, bo sam daje ŭsim žyćcio i ŭsiakuju reč. Jon wywieŭ ad adnaho čaławieka - Adama - uwieś rod ludzki, kab ludzi šukali Boha i znajšli jaho, choć Jon jość ad kožnaha z nas niedaloka: bo my ŭ Im žywiom, kratajemsia i isnujem. Dyk nia dumajcie, što Boskaja Istota padobnaja da zołata, sierabra abo kamienia, katory atrymliwaje swoj wyhlad i wobraz ad mastackaj ruki i wydumki čaławieka. Ale Boh, nie zwažajučy na čas hetakaj niaświedamaści i ciemnaty, ciapier woś źwiartajecca da ludziej i damahajecca ad usich, kab pakutu čynili, bo naznačyŭ dzień, u katorym budzie sprawiadliwa sudzić ceły świet pry pasiarednictwie adnaho muža, katoraha Jon pastanawiŭ i katoraha ŭskrasiŭ pa śmierci"....
Kali atenskija ludzi pačuli ab uskrašeńni pa śmierci, u Areopahu zrabiŭsia wialiki šum, pačali śmiajacca z Paŭła, a niekatoryja hawaryli: "Ab hetym my budziem słuchać ciabie inšym razam". I tak Pawał wyjšaŭ z Areopahu, zdawałasia, biaz nijakaha skutku, adnak i tut niekatoryja ŭwieryli ŭ Chrystusa i dałučylisia da nawuki św. Paŭła (Dyjanizy Areopahit).
Z Aten św. Pawał prybyŭ u Karynt, wialiki handlowy i rabotnicki centr. Tam źwiarnuŭsia pieradusím da žydoŭskaha nasielnictwa, ale kali žydy adkinuli jaho ad siabie, pajšoŭ nawučać hrekaŭ, z katorych mnohija pryniali chryścijanskuju wieru. Pawał prabyŭ u Karyncie až paŭtara hoda, pracujučy tam (zajmaŭsia jon wyrabam šatroŭ) i zasiawajučy pasiarod tamašniaha rabotnictwa nawuku Chrysta. Z Karyntu Pawał wiarnuŭsia ŭ Antyochiju.
Druhaja padaroža św. Paŭła trywała ad 52 da 54 h. znača dwa hady. Misyjnaja praca św. Paŭła była wielmi karysnaj i kaścioły, katoryja jon załažyŭ, jak u Maloj Azii, tak i ŭ Hrecyi, raźwiwalisia wielmi dobra. Padtrymliwaŭ ich apostał swaimi piśmami; kudy sam nia moh prybyć, pisaŭ piśmy, u jakich wykładaŭ nawuku Chrystusa, dawaŭ rady, napaminaŭ i pawučaŭ wiernych. Takich piśmaŭ św. Pawał napisat 14.
Atency nie chacieli pryniać nawuki św. Paŭła, bo byli jany ludzi pyšnyja i razam z hetym pustyja, šukali zaŭsiody čahoś nowaha, a nie chacieli zadumacca nad praŭdaj chryścijanstwa. Słuchali jany św. Paŭła bolej z cikawaści i chacieli čuć toje, što im padabałasla, nia ŭwachodziačy ŭ sam źmiest nawuki Chrystusa. Św. Pawał žalicca ŭ adnym z swaich piśmaŭ (I Karynt. 1, 22-25) na takija adnosiny ludziej da nawuki Chrystusa i hetak piša: "Zydy damahajucca cudaŭ, a hreki šukajuć mudraści, a my abwiaščajem ukryžawanaha Chrystusa, jaki dla žydoŭ jość zharšeńniem (abrazaj), dla hrekaŭ hłupstwam, ale hłupstwa Božaje jość razumniejšym za ludziej (ludzkuju mudraść) i siła Božaja macniejšaja za ich".
