pasłoŭ razam z Paŭłam i Barnabaj i napisać da tamašnich chryścijanaŭ takoje piśmo: „Apostały i staršyja bratom, što z pahanaŭ, pasyłajuć prywitannie. Dajšło da našaha wiedama, što niekatoryja ad nas (z Jeruzalimu), katorym my nie zahadywali, pryšli da was i ŭstrywožyli sławami, padymajučy niespakoj u dušach wašych. Dziela hetaha my, sabraŭšysia ŭ adno, wybrali mužoŭ, katorych pasyłajem da was razam z darahimi Barnabaj i Paŭłam, kab jany raskazali wam na sławach toje, ab čym my pišam. Spadabałasia Duchu św. i nam, kab my bolej nie nakładali na was ciažaru, aproč taho, što jość kaniešnym: kab wy ŭstrymalisia ad pahanskich achwiaraŭ, ad pažywańnia krywi, miasa z zadušanaj žywioły i ad niačystaści" (raspusty pry pahanskich achwiarach).
Pasły, pryjšoŭšy ŭ Antyochiju, sabrali chryścijan i pračytali im pastanowu apostałaŭ. Usie wielmi ŭściešylisia z takoj pastanowy i sprečki ŭ hetaj sprawie zacichli.
Zabarona jeści kroŭ i miasa z zadušanaj žywioły (dzie była kroŭ) była tolki časowaja: jana była wydana dziela wialikaj kolkaści tahdy chryscijan z žydoŭskaha narodu, a jak wiedama žydom było zabaroniena jeści kroŭ i miasa, u katorym była krou (z dušanaj žywioły). Nia chočučy adkidać ad kaścioła žydoŭ, apostały hetuju zabaronu raściahnuli na ŭsich chryscijan, nawat na tych, katoryja byli z pahancaŭ. Hetaja zabarona mieła tolki časowaje značeńnie i potym była źniesiena.
Kroŭ zaŭsiody była aznakaj žyćcia i zatym miasa z krywioju, nawat z čystaje žywioły, nie można było jeści ŭ Star. Zakonie.
Prabyŭšy 3 hady ŭ Antyochii i Palestynie, św. Pawał wybraŭsia ŭ 52 hodzie ŭ druhuju misyjnuju padarožu, uziaŭšy z saboju za tawaryša Sylu. Spačatku jany śkirawalisia ŭ Małuju Aziju, dzie abchodzili tyja kaścioły, jakija św. Pawał byŭ załažyŭšy padčas swajej pieršaj padarožy, uzmacniajučy chryścijan u wiery. U Maloj Azii dałučyŭsia da ich jašče adzin tawaryš — Cimafiej.
Prajšoušy ŭsiu Małuju Aziju, jany pieraprawilisia na druhi bok mora i prybyli ŭ Hrecyju ŭ horad Filippi. Tamaka, kali jany chadzili pa horadzie i nawučali narod, spatkała ich adna dziaŭčyna, jakaja była niawolnicaj u adnych panoŭ i jakaja miela ŭ sabie złoha ducha. Jana zajmałasia waražboju i hetym prynosiła wialiki dachod swaim panom. Hetaja dziaŭčyna praz niekalki dzion chadziła za św. Paŭłam i jaho tawaryšam i kryčała: „Hetyja ludzi jość słuhi Boha Najwyšniaha, jany wiaściać wam darohu da zbaŭlennia". Pawał nie chacieŭ hetaje pachwały (kab ludzi nie padumali, što jon u zmowie z djabłam) — dyk abiarnuŭsia da hetaje dziaŭčyny i skazaŭ niačystamu: „Zahadywaju tabie ŭ imia Jezusa Chrysta wyjści
