lanie — pawinny takža zachoŭwać abrady Zakonu Majsiejewaha, ci tolki chryścijanskaha? Niekatoryja z žydoŭ ćwiardzili, što i nawiernutyja pahancy pawinny tak-ža pryniać i dziaržacca Majsiejewych starazakonnych abradaŭ jak napr. abrazańnia, ścierahčysia trefnaj (niačystaj) ježy i h. d., niekatoryja iznoŭ hawaryli, što pahancam dawoli adnaho chryścijanskaha zakonu i što Majsiejawyja abrady ich nie abawiazwajuć. Z hetaj pryčyny paŭstaŭ pamiž chryścijanami wialiki spor, katory raźwiazać było nia tak lohka.
Pačatki hetaha sporu my bačym jašče pry pryniaćci da kaścioła Karnelija. Užo tahdy niekatoryja z chryścijanaŭ u Jeruzalimie wykidali Piotry, što jon zachodziŭ da pahancaŭ i jeŭ z imi. Ale Piotr adkazaŭ, što kali pahancam, jakija nie znajuć Majsiejewaha Zakonu, daŭ Boh Ducha św., to jak-ža-ž jon moh im admowić i nie zajści da ich? Tahdy zamoŭkli tyja, što napadali na Piotru, ale nawat chwalili Boha, što i pahancaŭ paklikaŭ da zbaŭleńnia. Tak spor i zacich.
Ale kudy bolšy spor paŭstaŭ 11 hadoŭ potym u Antyochii, dzie była wialikaja hramada chryścijan, nawiernutych Paŭłam i Barnabaj z pahanstwa, i jakija nie spaŭniali Majsiejawych abradaŭ. U toj čas pryšli niekatoryja z Jeruzalimu i nawučali, što treba kaniešnie spaŭniać Zakon Majsieja i ŭstupali ŭ sprečki z tymi, jakija nie chacieli jaho pryniać. Takim paradkam u Antyochii padniaŭsia wialiki spor, jaki pašyraŭsia i na inšyja hminy. Kab wyrašyć hetyja sprečki, chryścijanie z Antyochii wysłali ŭ Jeruzalim Paŭła i Barnabu da apostałaŭ U Jeruzalimie sabralisia z prośbaj wyjaśnić hetuju sprawu. apostały i staršyja na naradu i heta byŭ jak-by pieršy chryścijanski, apostalski sabor (kala 50 hodu paśla Naradž. Chrysta).
Na samym pačatku saboru niekatoryja prychilniki Majsiejawaha Zakonu wostra damahalisia zachawańnia ŭsich starazakonnych abradaŭ, ale św. Piotr wystupiŭ z takimi sławami: „Braty, wy wiedajecie, što ŭžo mnoha času (ad nawarotu Karnelija), jak Boh paklikaŭ mianie, kab praz maje wusny pahanie słuchali ewanelii i wieryli, što Boh nia robić nijakaj rožnicy pamiž nami i imi. Dyk našto-ž wy ciapier spakušwajecie Boha i chočacie ŭzłažyć na chryścijan jarmo, katoraha nie mahli nasić ani my, ani baćki našyja?"
Zmoŭkli ŭsie i pačali słuchać Paŭla i Barnabu, katoryja raskazwali, jakija wialikija cudy čyniŭ Boh pasiarod pahancaŭ praz ich ruki. Kali jany skončyli, adazwaŭsia apostał Jakub, biskup Jeruzalimu i skazaŭ: „Braty! Symon (Piotr) raskazaŭ, jak Boh paklikaŭ da swajho imieni pahanaŭ i z hetym zhadžajucca słowy prarokaŭ, jak jość napisana: „Potym wiarnusia i adbuduju dom Dawida, kab šukali Boha ŭsie narody". Dziela taho mnie zdajecca, što nia treba rabić prykraści tym, katoryja z pahanaŭ nawaročwajucca da Boha".
Dyk na sabory pastanawili, kab wysłać u Antyochiju
