Kali Piotr wiarnuŭsia ŭ Jeruzalim, to druhija apostały i wučni ŭžo čuli ab tym, što i pahancy pryniali nawuku Chrystusa i Ducha św., a niekatoryja chryścijanie z žydoŭ pačali narakać na Piatra, što ŭwajšoŭ u dom pahancaŭ i jeŭ z imi. Ale Piotr raskazaŭ ab usim, jak heta stałasia i tahdy praciŭniki zamoŭkli, a ŭsie sławili Boha, što i pahancam daŭ łasku nawiarnucca da žyćcia.
Dahetul da Chrystusowaha Kaścioła naležali tolki z žydoŭ abo z tych, jakija byli pryniaŭšy žydoŭskuju wieru, jak napr. toj skarbnik z Etyopii, a z pahanskich narodaŭ jašče nia było nikoha. Žydy dumali, što tolki jany paklikany da Chrystowaha Kaścioła, i što tolki z žydou možna pryjmać da chryścijanstwa. Ale Boh pawučyŭ Piatra praz tuju źjawu z praścirałam, napoŭnienym niačystymi źwiaratami, što nia možna pahancaŭ uwažać za niačystych, i niahodnych Waładarstwa Božaha i što Zakon Majsieja ab niačystych stwarenniach užo pierastaŭ abawiazywać. Dyk Piotr idzie da Karnelija i hety Karneli jość i zahadywaje achryścić jaho i ŭsiu jahonu siamju pieršym z pahancaŭ, jakija pryniali chryścijanskuju wieru.
Karol Herad Ahrypa (ŭnuk taho Herada, što zahadaŭ pazabiwać dziaciej u Betlejemie) iznoŭ złučyŭ pad saboju ŭsiu Palestynu i prawiŭ taksama sroha jak i jaho dzied Herad Wialiki. Widziačy pašyreńnie chryścijanstwa i bajučysia aho, jon zahadaŭ pasadzić u wastroh wastroh niekatorych chryścijan, a Jakuba, Janawaha brata, nawat ściać miačom. Pabačyŭšy, što heta spadabałasia žydoŭskamu narodu, Herad zahadaŭ uziać tak-ža i Piatra.
Tahdy jakraz nadychodzili wialikodnyja świata, dyk Herad pasadziu Piatra ŭ wiaźnicu i zahadaŭ pilnawać čatyrom. stražam, pry hetym kožnaja straža składałasia z čatyroch žaŭnieraŭ. Zaraz pa światach Herad chacieŭ wydać Piatra narodu i asudzić na śmierć. Chryścijanie pačuŭšy ab hetym praz uwieś čas nie pierastawali malicca za jaho da Boha.
Kali pryšła ŭžo apošniaja noč i na zaŭtry mieli wydać jaho na śmierć, Piotr spaŭ pamiž dwama wartaŭnikami, skuty dwama łancuhami, a pierad dźwiarami stajała straža. Raptam siarod nočy wialikaja jasnaść aświaciła wiaźnicu i źjawiusia anieł, katory zbudziŭ Piatra i skazaŭ: „Ustawaj skorańka". I ŭ hetaj chwilinie łancuhi apali z Piatrowych ruk. Anieł zahadaŭ jamu adziecca i iści za im. Piotr ustaŭ i pajšoŭ za aniełam, nia wiedajučy dobra, ci heta sapraŭdy tak jość, ci heta tolki jamu zdajecca. Jon dumaŭ, što jamu prydałasia niejkaja źjawa. Ale prajšli adnu wartu, prajšli druhuju i padyšli da žaleznaj bramy, jakaja wiała ŭ horad. Hetaja brama sama adčynilasia pierad imi - i jany wyšli na wulicu. Kali prajšli adnu wulicu, anieł źnik. A Piotr, pačuůšysia swabodnym, zadumaŭsia nad tym, što stałasia i skazaŭ: „Ciapier ja
