Na druhi dzień, kali pasłancy ŭžo prybližalisia da miesta, Piotr wyjšaŭ na wierch domu, kab tam pamalicca. U časie malitwy jon ubačyŭ dziũnuju źjawu: jamu pakazałasia jakby wialikaje praścirała, jakoje z adčynienaha nieba spuščałasia ŭniz, paddzieržywanaje za čatyry rahi. U hetym praścirale było mnoha roznych źwiarat, paŭzunoŭ i ptušak, jakija pawodle Majsiejewaha Zakonu byli niačystymi i jakich nia možna było jeści. I zaraz Piotr pačuŭ hołas z nieba: „Ustań Piotra, zabiwaj i ješ". Ale Piotr adkazaŭ: „Kryj mianie Boža, ja nikoli nia jeŭ ničoha zabaronienaha i niačystaha". U adkaz pačuŭ hołas: „Što Boh ačyściŭ, taho nie nazywaj niačystym".
Hetak paŭtary łasia try razy i potym źjawa źnikła.
Kali Piotr razwažau, što-b mieła aznačać hetaja źjawa, pryšli da taho domu pasłancy ad Karnelija i pytalisia, dzie žywie Piotr. U hety samy čas Duch św. pramowiŭ da Piatra: Woś ciabie šukajuć try čaławieki, ustań i idzi z imi, bo ja ich pasłaŭ".
Piotr zaraz-ža zyšoŭ z hary i spatkaŭ tych troch pasłancoŭ, jakich wysłaŭ Karneli. Jany raskazali jamu, što anieł zahadaŭ Karnelamu prasić jaho ŭ swoj dom. Piotr, pawučany tej źjawaj z niačystymi źwiaratami i hołasam z nieba: „Što Boh ačyściŭ, taho nie nazywaj niačystym" - nie adkazaŭsia iści da pahancaŭ i razam z niekatorymi chryścijanami z Joppy rušyŭ u Cezareju. Karneli ŭžo čakaŭ jaho razam z swajeju radnioju, chatnimi i blizkimi. Uwidzieŭšy Piatra, jon wyjšaŭ jamu na spatkańnie, i ŭpaŭšy jamu da noh pakłaniŭsia. Ale Piotr padniaŭ jaho i skazaŭ: "Ustań — i ja jość čaławiek".
Kali Piotr uwajšoŭ u dom i ŭwidzieŭ tych, što tam byli sabraŭšysia, pramowiŭ: „Wy wiedajecie, jak ciažka žydu prychodzić i łučycca z pahancami, ale mianie Boh pawučyŭ, kab ja nie nazywaŭ nijakaha čaławieka niačystym - dyk woś ja pryjšoŭ i pytajusia, našto wy mianie klikali?" Karneli raskazaŭ Piatru ab usim, što pačuŭ ad anieła i ŭkancy hetak prasiu: „Ciapier usie my staim pierad taboju i hatowy słuchać usiaho, što tabie Boh zahadaŭ".
Piotr, pačuŭšy hetaje, pramowiŭ z radaściaj: „Sapraŭdy ja paznaŭ, što Boh nie hladzić na asoby, ale ŭ kožnym narodzie toj jamu padabajecca, chto baicca Jaho i pastupaje sprawiadliwa". I zaraz pačaŭ im wykładać ab Jezusie, ab jahonych cudach, śmierci i ŭskrašeńni. I kali jon jašče hawaryŭ, zyšoŭ Duch św. na ŭsich, što słuchali słowa Božaha. I ździwilisia tyja z žydoŭ, jakija pryšli byli razam z Piatrom, uhledzieŭšy, što i na pahancaŭ zyšoŭ Duch św. Tahdy skazaŭ Piotr: „Chtož moža zabaranić, kab byli achryščany hetyja, katoryja atrymali Ducha św. tak jak i my"?
I zahadaŭ ich achryścić u imia Jezusa Chrystusa, I astawaŭsia tam praz niekalki dzion.
