naknižnik, na imia Symon, jaki swaimi štukami zwodziŭ narod, uwieryŭ u Chrystusa i pryniaŭ chrost.[1]
Kali pačuli ab hetym apostały, jakija nia hledziačy na praśled, astalisia ŭ Jeruzalimie, zaraz pasłali ŭ Samaryju Piatra i Jana, kab jany achryščanych samaranaŭ nadzialili Ducham św. (h. zn. kab dali im sakrament Kryžmawańnia). Apostały pajšli, kłali na ich ruki, malilisia i samaranie atrymliwali Ducha św.
Jak tolki čornaknižnik Symon uhledzieŭ, što praz malitwu apostałaŭ i ŭskładańnie ruk wiernyja atrymliwajuć roznyja dary Ducha św. (dar praroctwa, dar roznych mowaŭ i h. d), dyk prynios apostałam hrošy i prasiu ich kažučy: „Dajcie i mnie hetu moc, kab kožny, na kaho ja ŭzłažu ruki, atrymliwaŭ Ducha św." Ale Piotr skazaŭ jamu: „Niachaj twaje hrošy buduć tabie na zhubu. bo ty chacieŭ dar Božy zdabyć za hrošy. Dla ciabie niama častki ŭ hetaj nawucy, bo serca twajo nia jość ščyraje prad Boham. Pakutu čyni za swaju hetuju niahodnaść i prasi Boha, kab darawaŭ tabie hetuju pažadliwaść twajho serca". Symon na toj čas prasiŭ, kab apostały malilisia za jaho, ale sam užo nie nawiarnuŭsia na dobruju darohu i potym zrabiŭsia złym i jaŭnym praciŭnikam chryścijanskaj wiery.
Apostały-ž Piotr i Jan, uzmacniŭšy samaranaŭ swaimi nawukami i darami Ducha św., wiarnulisia ŭ Jeruzalim, apawiadajučy pa darozie Ewaneliju.
Achryščeńnie Etyjopčyka. U tym časie źjawiŭsia Filipu anieł Božy i zahadaŭ jamu iści na darohu, što wiadzie z Jeruzalimu ŭ Hazu. Filip ustaŭ i pajšoŭ na tuju darohu. Tam jon spatkaŭ adnaho wažnaha čaławieka, skarbnika Etyjopskaj karalewy. Hety skarbnik byŭ pryjechaŭšy z dalokaha kraju Etyjopii (ciapier Abisynija) u Jeruzalim, dzie składaŭ Bohu achwiary i jakraz tahdy na bahatym wozie waročaŭsia ŭ swoj kraj, čytajučy św. Pisańnie. Jon byŭ čaławiek relihijny, šukajučy praŭdy i choć byů z pahanskaha narodu, adnak pryniaŭ byŭ žydoŭskuju wieru (Zakon Majsieja).
Filip prybliziŭsia da jaho wozu i pačuŭ, jak jon čytaŭ hetyja słowy z praroka Izaija: „Jak awiečku na zabićcio pawiali jaho i jon nie adčyniŭ wusnaŭ swaich"... Filip spytaŭsia, ci jon razumieje hetyja słowy? Skarbnik adkazaŭ: „Jakža-ž mnie razumieć, kali mnie nichto nia wyjaśnić? Skažy mnie, ab kim heta haworyć prarok, ab sabie, ci ab kim inšym?" — i paprasiŭ Filipa sieści kala jaho na wozie. Filip sieŭ
- ↑ Čornaknižnikami nazywali tahdy tych ludziej, jakija rabili roznyja dziŭnyja rečy i štuki pry pomačy niawiedamych tahdy dla ludziej sposabaŭ i siłaŭ, skrytych u pryrodzie, abo nawat pry pomačy djabła. Roznyja takija štuki i dziwosy zapiswali jany ŭ knihi, jakija pa swajmu ciomnamu źmieştu nazywalisia čornymi, zhetul i słowa čornaknižnik.
