i, nawiazwajučy hutarku da hetaha mesyjanskaha praroctwa, pačaŭ jamu wykładać ab Jezusie Chryście.
Kali jany hetak jedučy hawaryli, napatkali pry darozie wadu. Skarbnik i kaža Filipu: „Woś i wada, što pieraškadžaje, kab ja byŭ achryščany"? Filip jamu adkazwaje: „Kali wieryš z usiaho serca, dyk možna“. Skarbnik kaža: „Wieru, što Jezus Chrystus jość Synam Božym" - i zahadaŭ zatrymać woz. Tahdy jany ŭwajšli ŭ wadu i Filip achryściŭ skarbnika.
Jak tolki wyšli z wady, Duch Božy chwaciŭ Filipa i pieranios jaho ŭ druhoje miesta (Azot), dzie tak-ža apawiadaŭ ewaneliju, a skarbnik z radaściaj u sercy pajechaŭ u swoj kraj.
Žydoŭskaja relihija da prychodu Jezusa Chrysta była praŭdziwaj relihijaj i zatym jaje prymali ludzi z pahancaŭ, jakija šukali praŭdy. Žydy, razyšoŭšysia pa świecie, pašyrali swaju wieru i na druhija, pahanskija narody. Niekatoryja ludzi z pahancaŭ, niezdawolenyja z hruboha bałwachwalstwa, jakoje było kala ich, pryjmali žydoŭskuju wieru i Zakon Majsieja, jaki dawaŭ im paznańnie praŭdziwaha Boha i supakoj dušy. Takija nawiernutyja z pohancaŭ nie nazywalisia Izraelitami (bo nia byli patomkami Jakuba-Izraila), a prozelitami. Takim prozelitam byŭ Etyjopčyk.
Čarnaknižnik Symon chacieŭ kupić sabie za hrošy moc nadzialańnia ludziej darami Ducha św. i hetakim sposabam chacieŭ jašče bolej prydbać sabie sławy ŭ swaim čornaknižnictwie. Adnak apostały zhanili jaho błahija namiery, bo kuplać abo pradawać dary Ducha św. abo jakija inšyja światyja rečy dziela niejkaj materjalnaj karyści nia možna. I ciapier usiakaje kuplańnie światych rečaŭ ad imleni taho čarnaknižnika zawiecca symonijaj. (Symonija napr. budzie tahdy, kali niechta, pradajučy paświačonyja škaplery abo ražaniec, biare hrošy nia tolki za škaplery abo ražaniec, ale jašče i za toje, što jany paświačonyja. Symonija budzie, kali niechta za hrošy kuplaje duchoŭnuju hodnaść i h. p.).
Daŭniej apostały nadzialali achryščanych ludziej Ducham św., a ciapier robiać hetaje samaje ich nastupniki — biskupy, dajučy sakrament Kryžmawańnia.
A ci wy ŭžo pryniali sakrament Kryžmawańnia?
Šawał nie pierastawaŭ nienawidzieć chryścijanaŭ i duša jaho prahnuła ździeku i zabojstwa. Jon užo nia zdawoliŭsia Jeruzalimam, ale chacieŭ pašyryć praśled i na druhija harady, dzie ŭžo byli chryścijanie, dyk z hetaj metaj źwiarnuŭsia da arcykapłana i prasiŭ jaho wydać jamu papiery, kab jon moh jechać u horad Damašak, pabrać tamaka chryścijanaŭ i prywieści ich u Jeruzalim. Arcykapłan wydaŭ jamu hetakija papiery i Šawał rušyŭ u darohu z niekalkimi swaimi tawaryšami.
Ale ŭ darozie zdaryŭsia wypadak, jaki pieramianiŭ nastroi Šaŭła i zrabiŭ jaho wialikim apostałam u Chrystowym Waładarstwie.
Kali Šawał byŭ užo blizka Damašku, raptam aświaciła jaho wialikaja jasnaść i Šawał upaŭ z kania. Z jasnaści pa-
