Старонка:Historyja świataja abo biblijnaja Nowaha Zakonu.pdf/148

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

je, što jon Mesyjaš. I tak: u Nazareckaj škole čytaje słowy Izaija praroka, jakija adnosiacca da Mesyjaša: „Duch Božy nada mnoju"; pierad samarankaj adkryta kaža, što jon Mesyjaš; na pytańnie Jana Chr. ci jon jość „Toj, što maje pryjści"? - zamiest słoŭnaha adkazu Jezus pakazwaje na swaje čyny, jakija świedčać, što jon jość Mesyjaš („ślapyja widziać, kulhawyja chodziac, prakažanyja robiacca čystymi, hłuchija čujuć, umierłyja ŭstajuć, ubohim abwiaščajecca ewanelija"). Potym dwa razy ŭračysta śćwiardžaje, što jon jość Mesyjaš: raz kali pryjmaje ad Piatra słowy: Ty jość Chrystus (h. zn. Mesyjaš) Syn Boha žywoha", a druhi raz - kali byŭ spytany Kaifašam pierad cełym Sanhedrynam, uračysta pierad najwyšejšaj Ustanowaj žydoŭskaha narodu śćwiardžaje, što tak, jon jość Mesyjaš.

Razam z hetym Jezus wykazwaje, što jon Syn Božy. Kaža, što jon wyšejšy za aniełaŭ, katoryja praznačany na toje, kab jamu słužyć; jon staršy za ŭsich wialikich ludziej u St. Zakonie: za Abrahama, Dawida, Sałamona, Jonu, jon wažniejšy nawat za światyniu. Tut na ziamli jon wykonywaje ŭładu, jakuju maje tolki Boh: adpuščaje hrachi, jość panam nad subotaj, uskrašaje umierłych; Jezus kaža, što jamu dana ŭsia ŭłada na niebie i na ziamli i što ŭ apošni dzień jon prydzie sudzić żywych i pamioršych. Jon abiacaje swaju zaŭsiodnuju „pa ŭsie dni" prysutnaść u Kaściele i što nieba i ziamla praminuć, ale słowy jaho nie praminuć. Urešcie kaža, što jon i Ajciec heta adno, pamiž Ajcom i Synam jość poŭnaja roŭnaść.

A najbolšym dowadam bostwa Jezusa Chrysta jość jahona Uskrašeńnie. Značyć, Jezus - heta Mesyjaš, Syn Božy.

Jezus zakładaje tut na ziamli swaju arhanizacyju ― Kaścioł, nad katorym stawić urad: Piatra, jak staršyniu, a apostałaŭ, jak siabroŭ hetaha ŭradu.

Dwanaccać apostałaŭ wybraŭ Jezus na swaich zastupnikaŭ i ŭradaŭcaŭ u swaim waładarstwie. Adzinaccać było halilejcaŭ, a adzin judejec (Judaš), katory jaho i zdradziŭ. Badaj usie apostały byli ludzi niawučonyja i prostyja (rybaki i rabotniki). Najbolej hramatnym byŭ spasiarod ich Mateuš (były mytny ŭradawiec), jon pieršy potym apisaŭ žyćcio i nawuku swajho Wučyciela. A najbolej hłybokim čaławiekam, sapraŭdy filozofam byŭ św. Jan Apostal, hety paet-prarok. Jan