u swajej ewanelii ŭzniośsia jak aroł pad samaje nieba i daŭ apisańnie pachodžańnia Syna Božaha, jakoha jon zawie Słowam, zrodžanaha pierad usimi wiakami Ajcom („Spradwieku było Słowa... i Słowa stałasia ciełam i prabywała pamiž nami").
Dyk nie na ludzkoj mocy i nie na ludzkim rozumie budawaŭ Chrystus swajo waładarstwa, a na mocy Ducha św. Nie wykładaŭ Jezus swaim wučniam nawukowych lekcyjaŭ, nie hatowiŭ ich da wučonych sprečak z wučonymi ludźmi, ale staraŭsia pry pomačy wusnych nawuk i cudaŭ prabudzić u ich wieru, a potym hetu wieru ŭmacawaŭ darami Ducha św.
* * *
Razwažajučy nawuku i žyćcio Chrystusa nam kidajecca ŭ wočy adzin fakt: nienawiść da Chrystusa. Čamu heta Chrystus, katory wiaściŭ luboŭ da ŭsich i na lubowi abapior usiu swaju nawuku, daznaŭ stolki nienawiści ad ludziej? I jašče hetu nienawiść pradkazaŭ swaim wučniam! („Budziecie ŭ nienawiści dziela mianie"). Adkul i za što heta nienawiść?
Byli ž roznyja ludzi, jakija byli źnienawidžany za swajho žyćcia, byli zakładčyki mahutnych dziaržawaŭ, jak Aleksandar Makiedonski, Cezar, Napaleon i inšyja, jakija pralili šmat krywi ludzkoj; byli zakładčyki roznych relihijaŭ, jak Mahamet, Kanfucyj, Lutar i šmat inšych, jakich za žyćcia nienawidzieli, a pa śmierci ich zhinuła i nienawiść da ich ale čamu heta Chrysta nienawidzieli i dahetul nienawidziać, choć jon nie zrabiŭ nikomu ničoha drennaha?
Bo dzieła Chrysta žywie i ciapier u Kaściele Božym, katory nia tolki isnuje, ale i nawučaje, tak jak daŭniej nawučaŭ Chrystus, nia tolki nawučaje, ale i napaminaje błudziačych i starajecca ich skirawać na šlach praŭdy. Zhetul i pływie hnieŭ tych, jakija znajšlisia na druhim polusie ludzkoj jaraści - na polusie nienawiści.
