Božym, katoraje jon załažyŭ i napaminaŭ, kab jany nie adchodzili z Jeruzalimu, ale čakali zychodu Ducha św. „Bo ― kazaŭ Jezus ― Jan chryściŭ wadoju, a wy budziecie chryščany Ducham światym pa niekulkich hetych dniach. Atrymajecie moc Ducha światoha, katory zydzie na was i budziecie świedčyć aba mnie ŭ Jeruzalimie i pa ŭsiej Judei i Samaryi i pa kraj ziamli".
Potym wywieŭ ich z Jeruzalimu i pajšoŭ razam z imi na haru Aliŭnuju (dzie pačaŭ swaje mučeńni), tam padniaŭ ruki i bahasławiu ich, a potym uzniośsia da nieba. Wučni doŭha i ŭwažna hladzieli na Jezusa, uzychodziačaha da nieba, až pokul wobłak jasny nie zakryŭ jaho z prad wačej ich. Tahdy stali pierad imi dwa čaławieki ŭ bielym adzieńni i skazali im: „Ludzi halilejskija, čaho wy staicio, hledziačy u nieba? Hety Jezus, katory ŭziaty ad was da nieba, hetaksama prydzie na apošni sud, jak wy jaho bačyli idučy ŭ nieba".
Wučni, pačuŭšy hetyja słowy, addali jašče raz užo niawidomamu swajmu Wučycielu pakłon i z radaściaj wiarnulisia ŭ Jeruzalim.
I tak končylisia muki, končyłasia žyćcio Jezusa tut na ziamli i adyjšoŭ Jon ad nas da Ajca swajho ŭ niebie. Paslanstwa Jahona było dakanana: rod ludzki adkupleny, Waładarstwa Božaje załožana, u hetym Waładarstwie pastaŭlena ŭłada, jakaja maje nawučać siabroŭ hetaha Waladarstwa, nadzialać ich laskaj Božaj i kirawać imi.
Ale ŭzychodziačy ŭ nieba, nie astawiŭ nas Jezus siratami, jon astaŭsia pasiarod nas, sposabam niawidomym prabywajučy ŭ św. Eŭcharystyi pa kaściołach našych. Da Jaho kožny z nas moža pryjści i pabačyć Jaho choć pad aznakami chleba i wina - i nia tolki pabačyć, ale pryniać da serca swajho i prasić u Jaho ŭspamohi ŭ trudnych chwilinach žyćcia.
Pamiatku Ušeścia ŭ nieba P. Jezusa my abchodzim u čaćwier na sarakawy dzień paśla jaho Uskrašeńnia.
Jezus paśla swajho uskrašeńnia časta źjaŭlajecca swaim wučniam, kab ich prakanać ab sapraŭdnaści swajho ŭskrašeńnia i hetym prabudzić u ich bolšuju wieru. Adnak apostały spačatku nia wierać u sapraŭdnaść uskrosu swajho Wučyciela heta było dla ich niezrazumieła, kab umierły dy moh ustać z mahiły, jany nawat na pačatku bajacca Jezusa i ŭwažajuć jaho za ducha abo za zdań jakuju, a Tamaš datul nia wieryŭ, pakul nie dakranusia da jahonych ranaŭ.
Swaim uskrosam Jezus prakanaŭ wučniaŭ, što jon sapraŭdy Mesyjaš i Syn Božy.
Praz usio swajo publičnaje nawučańnie Jezus wykazwa-
