Maładziejšy Jan apiaredziŭ Piatra i pieršy prybieh da hrobu, ale nie adwažyŭsia adzin uwajści, a tolki, zahlanuŭšy ŭ siaredzinu, uhledzieŭ lažačyja ŭ hrobie pałotny. Tymčasam nadyjšoŭ i starejšy Piotr, jon uwajšoŭ u hrob i taksama ŭhledzieŭ lažačyja paiotny i chustu, jakoju była abwiazana haława Jezusa. Heta chusta złožana lažała ŭ druhim miescy. Ciapier uwajšoŭ i Jan i jany abodwa ahledzieli ŭwieś hrob i prakanalisia, što sapraŭdy hrob byŭ pusty.
Ahledzieŭšy, jany adyšli, nie razumiejučy jašče ŭsiaho, što było stałasia.
Straža, jakuju žydy padkupili. hawaryła, što kali jana spała, pryšli wučni Jezusa i ŭkrali cieła jahon. Haworačy hetak, tyja stražniki piarečyli sami sabie, bo jak jany mahli widzieć, što Jezusa ŭkrali jahony wučni, kali jany spali? A kali nia spali, to jakim sposabam wučni mahli ŭziać? Zatym Sanhedryn u hetaj sprawie nia robić nijakaha śledztwa, nikoha nie karaje i nawat potym, kali mieŭ apostałaŭ u swaich rukach, nie abwinawačwaje i nia sudzić ich za kradziežu cieła, a tolki, chočučy zakryć usiu sprawu, daje hrošy žaŭnieram, kab puskali ŭ narod falšywyja wieści. Hetakim sposa. bam žydy chacieli ŭstrymać swaich, kab nia prymali chryścijanskaj wiery.
Pamiatku Uskrašeńnia Jezusa Kaścioł abchodzić na wiasnu, kali ŭsia pryroda budzicca da žyćcia. U heta świata, zwanaje Wialikim dniom (Wialikdzień) Kaścioł ustanawiŭ asobnaje nabaženstwa, jakoje nazywajecca Rezurekcyja, h. zn. Uskrašeńnie. Padčas Rezurekcyi kaplan wynosić z hrobu Najśw. Sakrament i pry piajańni wiasiołaha „Alleluja“ ŭ pracesii abchodzić try razy nawakol kaścioła. Paśla pracesli blare kryž, apajasany čyrwonaj stulaj i, padymajučy jaho, trejčy piaje: „Surrexit Dominus de sepulchro" što zn. "Ustaŭ Pan z hrobu", a potym piajecca ŭračystaja Jutrenia z himnam na kancy "Te Deum laudamus" (Ciabie Boža chwalim).
Na Wialikdzień paświačajuć jajki, pirahi, miasa i inšuju zjadobu. Jajko ― heta znak uskrašeńnia, bo jano na pahlad padobnaje da miertwaha hrobu, adnak z jaho wychodzić žywoje pisklanio. Miasa prypaminaje nam Wialikodnaha barančyka, a hetym Barančykam jość Chrystus. A pirahi prypaminajuć toj chleb Eŭcharystyčny, jaki dzialiŭ i dawaŭ apostałam Chrystus.
Chrystus uskros u ciele prasłaŭlenym, jakoje nie padlahaje śmierci, ciarpieńniam i jakoje prachodzić praz materjalnyja pieraškody i jakoje z wialikaj skoraściaj pieranosicca z miesca na miesca.
Maryja Mahdalena pryšla da hrobu zaraz za apostałami Piatrom i Janam i pa adychodzie ich horka płakała. Płačučy, jana schiliłasia, kab jašče raz pahladzieć u hrob i ŭ hety moment ubačyła dwuch aniołaŭ, apranutych u biełaje adziennie. Jany siadzieli ŭ hrobie, na tym miescy, dzie było pachawana cieła Jezusa, adzin la haławy, a druhi la noh. Anioły spytalisia ŭ jaje: „Žančyna, čaho ty płačaš"? Jana im adkazała: „Uziali majho Pana i nia wiedaju, dzie jaho pałažyli".
Skazaŭšy heta, jana abiarnułasia i ŭbačyła Jezusa, katory stajaŭ blizka jaje, ale jana jaho nie paznała. Jezus pramowiŭ da jaje: „Žančyna, čaho płačaš? Kaho šukaješ“? Maryja Mahdalena dumała, što heta sadounik, dyk źwiarnułasia
