wa Ašmianščyny. Naleža jana da taho asiarodka mowy biełaruskaha narodu, jaki uwajšou u asnowu biełaruskaj mowy literaturnaj.
Mowa Bahušewiča dawoli čystaja. Praŭda, spatykajem tam krychu polonizmaŭ, a jašče mienš rusycyzmaŭ, ale heta jak-by świedama, dziela jomkaści, kali apiswaje piaśniar polskich panoŭ, ci maskoŭskich uradoŭcaŭ.
„Što datyča formy, dyk najlepš udajecca Bahušewiču - jak dobra śćwiardžaje heta K. Swajak - forma na ład narodnaj pieśni, tak što i twory swaje jon praznačaje na hetu metu. Wieršy ŭ "Dudcy" zdajucca da žalejki, a ŭ "Smyku" da skrypki. I, paminajučy takuju pieśniu, jak ,Swatanaja", jakuju kožnaja wioska moža swajej asobnaj notaj zapiajać, dačakalisia siarod Biełarusaŭ swajej noty pieśni: "Hora" i "Nia čurajsia".[1]
I sapraŭdy, u „Smyku“, paśla pieršaha wieršu "Smyk", dziewiać nastupnych - heta wieršy na ład narodnych pieśniaŭ, jakija u niekatorych miajscoch Zachodniaj Biełarusi narod naš piaje, jak swaje ŭžo ŭlasnyja. Zdarałasia heta nam čuć asabista ŭ Dziśnienščynie.
Dalej, twory Bahušewiča adznačajucca časta dziunaj wobraznaściaj i symbolikaj. Ab hetym haworać wieršy: "Maja chata", "Chmarki", "Kałychanka" i inš.
Spatykajem tam takža wialikaje ŭmieńnie pieśniara niekulkimi karotkimi, ale wielmi darečnymi wyražeńniami admalawać abraz, jaki nazaŭsiody astajecca ŭ pamiaci:
"Usio piša, piša, piša
I nahoj usio kałyša"
kaža piaśniar u wieršy "Kiepska budzie" ab tym maładym sudowym uradoucy, što biazdušna wypytywaje wiedamaha ŭžo nam niaščasnaha Alindarku.
Abo ŭznou hetak piaśniar dabitna maluje djabła, z jakim zhawarawaŭsia chciwiec:
,,Portački, jak dudki, sam jakiś cybaty,
I šklanyja wočy, zzadu chwost kurtaty".
Charakternaj takža rysaj formy poezii Bahušewiča jość lubaść hawaryć nie ad siabie, ale ad niekaha inšaha, ad narodu. Swaju asobu piaśniar chawaje staranna, a hawaryć u swaich wieršach pierawažna zahadwaje na-
- ↑ Kaz. Swajak, tam-ža.
