Pryhoža tut maluje nam piaśniar Biełarusa Macieja, jak typa hłyboka relihijnaha i etyčnaha. Takich Maciejau było u nas lehijony, katoryja nie pałochajučysia fizyčnaj siły z boku carskich uładaŭ, nia zdradzili swajej wiery i adnačasna wykazali, jak pierawaračwańnie Biełarusaŭ na Prawasłaŭje, majučy na mecie lahčej abmaskalić ich, pryčynilasia da spolonizawańnia i zrabiła Biełarusam wialikuju histaryčnuju kryŭdu, na doŭhi čas balamuciačy i łamajučy narodnuju dušu našu.
Nia mienš takža wostra praz wusny nawabranca ŭ wiersy "Swaja Ziamla" wystupaje Fr. Bahušewič prociŭ hwaltaŭ u sprawach relihii, prociŭ pustoj farmalistyki ŭ žyćci relihijnym i rysuje pryhožy etyčny typ Biełarusa katalika, stojkaha ŭ swajej wiery, jakoha carskija ŭłady zmušajuć prysiahać u carkwie.
„Ja katalik - kaža jon - hatoŭ pamahać
I ludziam i caru daju abiacańnie,
Ale prad Boham swaim, u kaściele,
Jak Boh prykazaŭ, u swajej wiery,
Bo Boh u mianie ŭ sercy tykiele,
A wašamu Bohu, dyk treba papiery".
Wiera ŭ Boha, jak u Najwyšejšuju Sprawiadliwaść, jakaja pamahaje pieranosić ciarpieńni i ŭ akančalnym wyniku ludzkich adnosinaŭ zaŭsiody pieramahaje, siamtam jarkaj zorkaj źjaje ŭ tworach Bahušewiča. Kali niezapisanaha ŭ metryki chlapca (wierš „Kiepska Budzie") haniajuć pa wastrohach niawinna, jon, dziakuiučy swajej wiery, z dziŭnym supakojem pieranosie swajo turemnaje žyćcio, poŭny siły duchowaj.
„Abudziŭsia ja z dziwieńnia:
Hladzić u ščelačku pramieńnie!
Ja padumaŭ - łaska-ž Boža
I siudy praleźci moža...
Mnie zrabilasia wiasioła,
Nie bajusia ja nikoha,
Znoŭ ražaniec, "Boh uciečka"
Blaju sabie jak, awiečka"...
Ajčym-ža jaho, starajučysia ab zwalnieńnie chłopca, ani na chwilinu nie sumniewajecca ŭ dobry wynik, bo kaža:
„Boh pamoža prociŭ siły,
Praŭda wyjdzie, jak z mahiły!"
