Гэта старонка была вычытаная
I sapraŭdy tak chutka stałasia. Chłapiec urešcie apynuŭsia na swabodzie.
Hlyboki takža nastroj etyčny, abwiejeny relihijaj, spatykajem u Bahušewiča u wieršy "Chciwiec i skarb na światoha Jana". Woś chciwiec, žadajučy nažyć bahaćcie, źniośsia z złymi duchami, ale ŭ rezultacie byŭ abmanuty i tolki zahubiŭ dušu swaju:
