Hegelu, što byt (materjalny) i niabyt identyčny. Žyćcio heta tolki adzin z mnohich sposabaŭ prajawy samaświedamaści ducha, katory aktam tworčym adwiečnaj Božaje lubowi wyjaŭlaje siabie ŭ formie času i prastornaści. Toj świet i hety świet nieraździelny, a świet ducha bolš peŭny, čym świet eksperymentu našych zmysłaŭ. Jezus niachaj žywie ŭ wa mnie!
3.II 24. Kali wieryć snam i pračućciam, to wiasna heta dla mianie maje być krytyčnaj.
Ja zdradziŭ muzu maju i čuju pomstu jaje: wierš nia kleicca, bo natchnieńnie nie źjaŭlajecca. Na‘t maja adwiečnaja žurba pierachodzie ŭ stan tolki silnaj, kazaŭ-by, neŭrastenii. Chaj Boh baronie mianie ad pakryŭleńnia dušy.
20.11. Siońnia končyŭ chroniku kaścioła swajho. Sprawu kantraktu na dom paklaštorny pierasłaŭ dziekanu i da Kuryi. Chaj robiać, što chočać. Čujusia niazhorš. Horła tolki niešta nadta zdelikatnieła.
Muza maja, Ty čaraŭnica! Hdzie Ty i čamu siońnia nie adwiedała mianie: ja tak čakaŭ sercam płamiennym. Zamiest raskošnaha i čystaha swajho pahladu prysłała Ty mnie ducha błahoha: jak mara načnica nawiejeła na mianie pačućcio prynižeńnia i słabaści. O jak ja lublu Ciabie, darahaja! I jak łaskaju dumkami swaimi krasu dziawoctwa Twajho wiečnaha!
10.II.25. Siońnia byŭ u mianie wiečaram wajawoda Račkiewič. Zakrystyjan, katory pilnawaŭ pryjezdu, nie dapilnawaŭ. Pozna ŭwa-
