liŭsia (kala hadz. 10 wieč.) z cełaj świtaj. Spatkańnie naahuł mieła charaktar drenny: raz — kryšku nieŭspadzieŭna, a druhoje — pozna. Dumaju, što wysnawy z jaho buduć nie na plus. Pluń ščyra ŭ bok ich, tolki škada, što moža być nie na karyść Zaświrskamu kaściołu. Abwioŭ jaho ja pa ŭsich kalidorach i ŭ światyni.
13.VI. Zdaroŭje majo horš: bol u prawych hrudziach kolki dzion nie ŭstupaje. Ech, ty dola — dola! Adnak: „Contra spem spero!“ (Prociŭ nadziei nadziejusia).
22.V. Siońnia zniačeŭku ŭlez da mianie sam ministar Tugut. Strašenna čaławiek chałodny: mo‘ tak i treba ministram. Pryjechaŭ z swaim „Klubam Pracy“. Chaminski wielmi miły i elehanska paddziaržaŭ mianie ŭ maim lišnim kłopacie. Pytaŭsia ministar ab mowie biełaruskaj u škole: „Ci składali deklaracyi baćki?“ Nia wyraziŭ ničoha na dzieraŭlanym twary, jak-by krychu padparachnieŭšym. Ničoha nie skazaŭ, kali dawiedaŭsia, što ŭ kaściele ŭžywajecca biełaruskaja mowa ŭ charaktary „pomocniczej“.
Kaniec.
Uwaha Redaktara-Wydaŭca. „Dzieja majej myśli, serca i woli“ — heta zapiski Kaz. Swajaka ab jahonym žyćci ad dziacinstwa da 1925 h. uklučna. Z nastupnaha 1926 h., jak bačym, niama nijakich zapisak, bo ŭ hetym hodzie pieśniara-myśliciela siarod nas niastała.
