Перайсці да зместу

Старонка:Dziadźka Anton (1892).pdf/46

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

moh wytrymać. — A moża spytaicie wy mianie, kudy idzie reszta hroszy? Zaraz ja wam wyliczu: zaraza pa caru naletaić ûsielakaja i raznosić û ûsie kancy reszta naszaha dobra. 3 miljony zabirajuć róznyja wialikija pany: sanatory, ministry, janarały, druhija darmajedy; dalej, 4 miljony, rubloû iduć na pasłoû zahranicznych, — takich czynoûnikaû, szto heta ich car û ûsielakija krai wysyłaić.

Aż 70 miljonaû idzie na pensju gubernataram, ispraûnikam i ûsiej palicji. 24 miljony kasztujuć sudy, dzie prosty czaławiek sprawiadliwaści nihdy nia najdzić. 23 miljony idzie na gimnazji i uniwersytety, heta takija wialikija szkoły, dzie tolka kupcy i pany swaich dziaciej wuczać, bo tam z umysłu tak doraha płacić każuć, kab biednyja mużyki tudy dziaciej nia mahli addawać i kab pa wiek wiakoû astalisia û ciamnocie. A jak wuczać, Boże zmiłujsia! rodnaha jazyka nihdzie i nia paczuisz û hetych szkołach, a tolki ruski: na heta nia hladziać, szto ty tam syna wuczysz za swaje hroszy, za swaju pracu. Dalej 43 miljony płaciać za wojska na mory; 25 miljonaû płaciać róznych pensyj starym czynoûnikam, janarałam i inym słuham carskim: wot jak jon płacić panom, szto u jaha