Гэта старонка не была вычытаная
Ян.
Як здароўе, як жывецца?
Юлія.
Ў галаве мне штось вярзецца.
Ян (з залётамі).
Я шукаў паненкі ўсюды,
А знайшоў вось тут, як цуда.
Юлія ([холадна).
Ці ж знаходзіць рэч цяжкая?
Латва знойдзе, хто шукае.
Ян (убок).
Як прызнацца ёй у любосці?
Ажна страх трасе мне косці!
Паспытаць жа цяпер мушу,
Ці ёй сэрца не парушу?
Юлія (убок).
Чую, гэты патароча
Заляцацца ка мне хоча;
Але прысягну на душу,
Што з яго закпіці мушу.
Ян.
Калі ласка...
Юлія.
Што ж такое?
Ян.
Ах! Сваё ўчуццё святое
Для цябе я пасвячаю
І любіць век прысягаю.
Юлія.
Пан Ян, бачу, ў жарты ўдаўся.
Як жа стрэнуць парыжанкі,
Што да простае сялянкі
Гэтак смагла заляцаўся?
Ян.
А хай немач іх зматае!
Вер, кажу я не на жарты:
Парыжанка хоць якая
Пры табе і грош не варта.
