Старонка:Dudka Biełaruskaja (1907).pdf/59

„Nia prypisany da skazki,
„I tak žywu z Božaj łaski.
„Boh moj baćka, ziamla matka:
„Znać nia znaju!“ — usia hadka!
Tak da marca siadzim cicha,
Nia čuwać dabra, ni licha.
A u marcy šluć bumahu,
Kab dastaŭlena bradziahu,
Supraciǔnika ułaści,
Ułažennia pieršaj čaści,
Što mianujecca „Lindaram“
Dy jšče bjecca z asesaram.
Dy kab byǔ ǔ łańcuch zakuty,
Na nahach, kab byli puty,
Prawažaciali kab srohi,
Kab nia schodzili z darohi,
A kab prosta da načała…
I ci mała tam pisała?!
.........
Wot na zaŭtra rana, rana
Nam adziežka naša dana;
Paskidali my siarmiahi,
Sałdat uziaŭ dźwie bumahi,
Nas zwiazali i ǔ darohu!…
Ja padumaň: „Dziakuj Bohu!
Choć nas słonačka sahreje!
Wiacierčyk na nas pawieje!
Može doždžyk srybrny zmoče!
Može ptuszka zaświargoče!…“
Až zapłakaŭ ja zradzieǔšy!
Ot, zdajeccab, i nia jeǔszy
Byǔby syty na swabodzie,
Jak toj krolik u harodzie.
Tut zdajecca i skanaŭby,