Старонка:Dudka Biełaruskaja (1907).pdf/21

Čaławiek zachacieǔ zrabić wodki z wiadro;
Štož za naŭda jamu, kab jon swietu nia znaǔ,
Ci Panturka zjeǔ blin, ci harelki nahnaǔ?
Potym staǔ wyličać swaje straty akcyz:
Toj dyk takby zubami Panturku zahryz!
Naličaǔ, naličaŭ, — i dwajnu i trajnu.
Jak šynkar u karčmie twaju čarku adnu.
I načynie zabrać, i chudobu pradać,
Što ǔ kaznu, to ǔ kaznu i jašče kamuś dać.
Tysiač try tam, ci što, naličyǔ jon piani.
(U Piatraž kab choć hroš, nia to što, ǔ kiašani.
Smačny žabie harech, da zuboň Boh nia daǔ
Kab akcyz toja mieǔ, što ǔ Panturki zabraǔ;
Dźwie kazy pradali, dy siarmiahu, dy woz,
I to brat atkupiǔ, a nazaǔtra adwioz).
Až nia sciarpieǔ toj pan, što u kurtce siadzieǔ;
Piatruku štoś skazaǔ, akulary nadzieǔ,
Kaliž kryknie-zyknie, až zatrossia toj sud.
„Hdzie tut, kaže, wina, čym Piatruk winien tut?
„Što skacinku karmiǔ pracawanym dabrom,
„Nasiǔ brahu z dwara na nasidłach wiadrom?
Tut turmu, tut i štraf dla akcyza schawać“…
Jak začau hawaryć, jak začaǔ biadawać,
Dyk Piatruk i nia hnaŭ i u lesie nia byǔ,
A to ja winawat, ja sam hnaŭ i padbiǔ,
I danios na jaho… winawat ja uwieś!
A badaj ty prapaǔ, a badaj ciabie reź! —
Jak kata dahary, tak jon dzieła skruciǔ:
Na mianie nabrachaǔ, Panturka zaščyciǔ.
Ja hladžu, što tut kuc, — prapadu jak suká,
Bo miašok tyki moj dy majaž i mukà!…
Kali dźwiery „skrypiel“, a ja „šuść“ praz ludziej,
Dy na dwor, dy ǔ karčmu, da kabyły bardziej;
Prylacieǔ až u dom, buračkoǔ trochi zjeǔ,
Skazaǔ žonce „maŭčyž“! sam u les palacieǔ: