Гэта старонка не была вычытаная
Nia adnú krýudnu razniasłá hawórku,
Na druhích dziéwak, — woś i na Tadórku
Pákasny splétni użáwiści nałháła;
Biédnáj sirótce słáwu atabráła; —
Tadórkaż czésna, — prysiahnúć hatówa,
Budź ja tak szczásna! — budź ja tak zdarówa!
Tadórca wiankóm pawinna hramáda
Prybráć hałóuku, — táka majá ráda! —
„Brészesz nia práudaj“ — Dómna piarabjé,
A złósna ná licha! — haławój trasie,
Rúki saszczamíła u dwa kulaki,
Da ab dziéuce réczy zawiełá takí. —
„Agátczynaj czéści nia smiej absużdać! —
Nu — práuda dziétki, — niéczaha kazáć,
Chłopcy za dziéukaj lótajuć, basz múchi, —
Da wináż jajé, szto kraśniéj dziawuchi,
U céłam sialé, paszukáj s łuczynaj? —
S adnóju tólka nia śmiéłab dziauczynaj,
