Гэта старонка не была вычытаная
Choć kudý dziéuka! — razúmna i hłádka, —
Woś majá ráda — joj wianók atdáć! —“
„Nie majá kúmka! — druhím krýudna búdzie,
Niamász tut práudy u hétakam súdzie,
Tak stára Ióuha Dómnie piarabjé,
Czyż — szto Agátka swajászna tabié,
To uże wianók joj májem prysudzić?-
Nia dósyć kúmka pryhóżaju być,
Pryhóżych báczysz u sialé jość mnóha, -
Tréba sztob dziéuka znáła bójaźń Bóha,
Sztob znáła sóram, u czésnaści żyła,
Swaim padrúham krýudy nia czyniła. —
A twajá, kúmka, maładá Agátka,
Choć razhawórna, choć liczykam hłádka,
Da jajé rózum nia pa wieku búdzie,
Nia adnó kiépstwa ab nioj czúli lúdzie: —
Nálicha żádna s chłopcámi huláć,[1]
Rawiéjnic swaich lúbić abmauláć,[2]
