Гэта старонка не была вычытаная
Jak paczúła dziéuka hétaki naúki,
Woś mauláu asínka, usiá zatrasłásia,
Uzdychnúła ciáżka, załamáła rúki,
Hórkimi slezámi tútże zaliłásia,
Paślá smútnym wókam na dziaciuká hlánie,
Dyj hétaki réczy kazáć jamú stánie.
„Datahóż niaszczásnaj mnie użó pryszłósia,
Szto takíja brédni słuchać dawiałósia!
Boh mianié karáje szto wiétrena stáła,
Paczcíwaho siérca czurácca naczáła;[1]
Panícz tólka zwódzisz, chóczasz zabaulácca,
A nia láskaż búdzia sa mnoj abwianczácca?“
„Szto tabié Agátka siáhódnia pryśpiéła!
Czy ty upiłásia — czy ty aduréła? —
Sztob szláchcic s mużyckaj dóczkaj ażaniusia!
Jáżby mież swaími tahdý nia użyusia!
Páłcami by mianié usié wytykáli,
Jak at złoj sabáki czurácca by stáli! —“
- ↑ Czuracca — stronić — unikać spotkania.
