Гэта старонка не была вычытаная
„A mianiéż nia búduć swaí wyrekácca,
Baćki praklináci — sasiédy czurácca,
Szto s paniczóm stánu u sóramie życi?
Wam nia hrech mużýczku na cześci zabíci;
Bo mużýk nia hódny — nia Bośkaja sprawa?
Usiák ździékawacca nad nim máje práwa!
Jahó basz nia máci, jak was, paradzíła!
Jak szláchcica jahó nia prýmie mahíła! —
Dziákujże Paníczu za twajó kachánie,
Miléjszyż mnie Sáuka u mużýckam stánie;
Jon nia schócze biédnaj dziauczáci hłumić,
Jon paczcíwym siércam wiek búdzia lubić! —“
Tak násza Agátka míłamu atkáże;
A choć slózka hrádam na twar pakaciłaś,
U półami siérce mółatam zabíłas,
Choć na duszý hóra kámianiam nalaże,
Razúmnaja dzíeuka pómnia bójaźń Bóha,
Mauláu at hádziuki, at swahó miłóha,
