hety prykład pakazwaje, što n‘at i tam, dzie była-b patreba — jak, skažam, u sprawie Boha i zła na świecie — my nia majem mahčymaści — bo paznać adnu reč daskanalna — heta znača paznać uwieś świet, bo ŭsio adno z druhim źwiazana. — Woś, ničoha dziŭnaha, što my, majučy ahraničanaju našu wiedu, nia bačym jasna, jak jeta ŭsio jość, majem tysiačy trudnaściaŭ usiudy, a što-ž dziŭnoje, što i ŭ sprawie adnosin Boha da świetu, u sprawie, dzie my sami tak zainterasawany i začepleny. — Chto nia ŭmieje adrožnić trudnaściaŭ ad sumniwaŭ, toj upadaje ŭ sceptycyzm, niedawierstwa, ale žyćcio-byćcio, Boh na hetym nia cierpiać. —
2. Čaławiek aba ŭsim sudzić pa sabie, pa analohii i dziela taho choča i Boha łokciem ludzkim mieryć. Heta zawiecca antropomorfizmam — nadawanniem Bohu form čaławiečych — jak heta robicca ŭ wa ŭsich relihijach pahanskich. A j my chryścijanie nie swabodny ad hetaha antropomorfizmu, mo‘ ŭžo nie takoha hruboha — ale ŭ kožnym razie antropomorfizmu. My majem swaje paniaćci (karotkija, słabyja) ab dobrym, złym, sprawiadliwaści, niesprawiadliwaści i chočam da hetych paniaćciaŭ datasawać Boha, a jak bačym, što Boh nie pa našamu robie, chodzić inšymi darohami, dyk my biantežymsia, a na‘t pačynajem woraža wystupać proci Boha. A usio heta jdzie adtul, što my nia chočam paniać Boha, jak Boha, z usimi jaho prymietami i skazać sabie: chiba-ž Boh dalej ad nas bača i wiedaje, što rabić budzie jaho swiataja wola!
