3. My, ludzi, pierawažna mierym dabro i zło pryjemnaściu i niapryjemnaściu. Što nam balić — kažam heta zło i naadwarot, što pryjemnaje — toje dabro. Tymčasam nia trudna dakazać, što ŭ žyćci zło—niaščaćcie musić časami dobra ściabanuć čaławieka, kab jaho ad zła zapraŭdnaha adciahnuć. I dziela taho wielmi sprawiadliwa ŭ chryścijanskim pohladzie na świet adrožniwajecca zło — pryčyna — zło sapraudnaje i zło wynik, rezultat — kara. My-b chacieli, skažam, pić i nie ŭpiwacca, kraści j nie siadzieć u turmie, bujanić i nie dastać pa patylicy, jści ŭpopierak prawoŭ Božych i nie ciarpieć, ale heta niemahčyma. Słušna hawora prykazka: što pasieješ, to j pažnieš. Woś majučy na ŭwazie hetyja dumki, lahčej nam budzie choć trocha raźbiracca ŭ trudnych sprawach i planach Božych, u Jaho Božym kirawiectwie świetam cełym i nami ŭ im.
Peŭnie, usio, što my skazali dasiul ab Bohu, jość tolki narysam i kožny paasobny skaz patrabuje asobnaha doŭhaha i padrobnaha raźwićcia. Mo‘ daść Boh zrobim my kali i heta!
