nia kiń, usiudy klin; nikudy, nijak i nikoli ad Boha, jaho istnawańnia nie ŭciačeš. Dziela taho Dawid uwažaje, što tolki biazumiec moža skazać: niama Boha.
III. JAK PAHADZIĆ Z BOHAM ZŁO?
Kab na hetaje pytańnie adkazać, choć trocha treba źwiarnuć uwahu na toje, što:
1. Paznannie ludzkoje naahul ahraničanaje,
2. Darohi Božyja — nie darohi ludzkija,
3. Nia usio toje zło, što balić. —
1. Čaławiek, choć i paznaje rečy, pranikaje jakby ich nutro, ale paznaje ich nieadekwatna, heta znača nia wyčerpawaje ŭsiaho bahaćcja byćcia — wieda jaho wielmi ahraničanaja. Čaławiek bača kožnuju reč z adnaho tolki boku i to niedaloka na niekalki jakby wiorst — a kab paznać štoniebudź u poŭnaści, treba byłob paznać heta ŭ adnosinach da ŭsiaho świetu j da hranic apošnich byćcia. — Woś, skažam, majem pierad saboju i čytajem numar „Chryścijanskaj Dumki“. Jon začaplaje za ŭwieś świet, dakazwaje istnawańnie Boha, ale my hetaha ŭsiaho nia bačym, nia wiedajem. Bo chto-ž z nas wiedaje, dzie rasło drewa, ź jakoha zroblena papiera hetaha numaru? Chto jaho śsiek, parezaŭ, prywioz na fabryku? Dzie taja fabryka, chto jaje pastawiŭ, chto rabiŭ mašyny? Abo dalej, ci wiedajem usio ab drukarni, dzie drukawaŭsia hety numar, ab tych ludziach, što jaho pisali? i t. d. — A kabžaž daskanalna wiedać i znać hety numar, my musili-b heta ŭsio spaznać. Što inšaje, što ŭ danym prykładzie niama na heta patreby, ale
