sia, kab biełarusy-prawasłaŭnyja, katoryja paddajucca kultury rasiejskaj kudy chutczej, czym biełarusy-katoliki — polskaj, — pryniali rasiejskuju mowu swajej chacie, tady ruch biełaruski i z henaho boku nia mieŭby siły i ŭsia sprawa zamierła-b. Žywaja siahońnia, dy świataja ideja tahdy stałasia-b trupam. Tahdy niby byŭ-by spakoj, było-b dobra...
Nipraŭda! Nipraŭda tamu, szto ŭ žyćciu niczoha niprachodzić biaz śledu, kožnaja recz maje swaju cel — sama ŭ sabie, maje swaje praznaczeńnie! Kožnaja recz! a sztož hawaryć ab 8 miljonach czaławiek, katoryja, chacia siahonnia i nia czujuć miž saboju złučnaści narodnaj, dyk złucznaść henaja jość-že. Asnowaj jaje — heta mowa biełaruskaja, zwyczai, charaktar narodny, dy ŭreszcie luboŭ swajho rodnaho kraju. Raz try hetyje czynniki jość, chacia jany bolej, ci mieniej i zahłuszeny, bo zusim źnisztoženy jany ciapier ŭžo być nia mohuć, (kab wynaradawić jaki kolaczy narod — patrebny cełyja wieki, a tutaka nia budzie ŭžo i dzisiatkaŭ hadoŭ, bo dumka biełaruskaja ŭžo ciapier žywie i szyrycca), — woś dziela czaho treba skazać, szto tak nia budzie, jak hetaho choczuć ruskija, ci polskija nacjonalisty. Raz sprawa adradžeńnia naszaho narodu paczałasia, nijakija siły ciapier ŭžo jaje ni strymajuć; mohuć pryhłuszyć krychu, adarwać tysiaczu adnu, druhuju, dyk ahulnaj sprawie niŭczym ŭžo nie pieraszkodziać.
A ciapier ab treciaj czastcy ludziej, szto interesujucca biełaruskaj sprawaj, heta — ab niaświedamych, ci napołyświedamych biełarusach, katoryja ŭžo ad zapradziedoŭ prystali da polskaj, ci rasiejskaj kultury i mowy, dyk sarwać adnak zusim z henaj ziamlicaj naszaj, z naszym narodam — ni sarwali. Braty hetyje naszy i sami nia wiedajuć — jak dumać? Szto rabić? Na pahlad zhadžajucca jany
