vydavannie, nia majučy patrebnych hrošaŭ? Voś tak i adkładałasia štoraz dalej. Anton Byčkoŭski ŭziaŭ navat pazvaleńnie hubernatara na vydavannie časapisu "Biełarus", ale bajaŭsia pačynać vydavać jaho, bajučysia, što vydaŭšy jakija 2-3 numary, nia majučy padmohi, zmušany budzie sam zakryć svaju časapis.
Ale pa niejkim časie "Naša Niva", nia majučy zmohi vychodzić u dvajnym vydańni, pierajšła na adnu hraždanku. Tady dla śviedamych biełarusaŭ katalikoŭ vydavannie časapisu katalickaha łacinskimi litarami stałasia palučaj patrebaj. Navat sami našaniucy, a ŭ asobnaści niabožčyk Ivan Łuckievič, horača zaachvočyvali vydavać "Biełarusa". Jon to padmoviŭ B. Pačopku pajści da A. Byčkoŭskaha i ŭhavaryć jaho pačać vydaviectva, abiacajučy, što na jakich 7-10 numaraŭ užo jość i hrošy (byli jany tolki ŭ nadziei). A. Byčkouski zhadziŭsia. Naniali dva pakoi na Siamionaŭskaj vul. pad redakcyju i pačali vydavać. Pieršymi redaktarami faktyčnymi byli aproč Byčkoŭskaha: Jadvihin Š (Anton Lavicki) i J. Paźniak; B. Pačopka vioŭ addzieł relihijny: žyćciapisy śviatych i časami davaŭ štoś jašče. Pa vychadzie 1-ha numaru ŭ 1913 h., ludzi dobraj voli prysłali to pradpłaty, to padmohi, čaho stała na jakija 3-4 numary, ale chutka ŭ kasie było pusta i z časapisam krucha. Redaktaru A. Levickamu davali na žyćcio tolki 10 r. na miesiac. Niejak u hetym časie pasłaŭ Boh pomač: štoś daŭ ksiondz Francišak Budźka, štoś ks. Astramovič, a ŭ kancy zainteresavałasia časapisam kniahinia Mahdalena Radzivilicha, katoraja systematyčna pakryvała daŭhi "Biełarusa" až da jaho zakryćcia, h. zn. da prychodu ŭ Vilniu niemcaŭ u 1915 h.
Ad № 14-ha redakcyja pieraniasłasia na Vilenskuju 18-6, u kvateru B. Pačopki, katory staŭ z he-
