ruskaha ruchu, bo praŭdu kažučy, i sam jon pachodzić z Biełarusaŭ i pabiełarusku havaryć umieje. Adno tolki baicca, kab Rasieja nie skarystała z biełaruskaha ruchu i nie abiarnuła jaho prociŭ Kaścioła i kab ruch hety nia vyklikaŭ u samym Kaściele nieadpaviednaj baraćby za biełaruskuju movu, bo baraćba heta, peŭniež, nia budzie plusam dla Kaścioła. Na heta pačuŭ rektar ad mianie adkaz, što seminarysty Biełarusy imknucca da taho, kab z biełaruskaha adradžeńnia była dla Kaścioła karyść, a nia škoda. Z boku-ž Rasiei tak-ža niama niebiaśpieki z pryčyny bieł. adradžeńnia, bo jano nia złučaje Biełarusaŭ z Rasiejaj, a raździalaje i što ŭ budučynie, praz adradžeńnie narodnaje, Biełaruś Pravasłaŭnaja lahčej moža dajści da z hody z Katalickim Kaściołam. Paśla hetaha rektar nie spraciŭlaŭsia isnavańniu ŭ seminaryi biełaruskaha hurtka i jahonaj samauzhadavaŭčaj pracy ŭ duchu bieł. narodnym i katalickim. Dazvoliŭ tak-ža mieć i biełaruskuju biblijatečku, ale z tym varunkam, što knižki prad tym, jak davać seminarystym čytać, jon rektar, sam musić prahledzić.
Viestku ab hetkim abarocie spravy seminarysty Biełarusy pryniali z radaściaj. Aprača siabie prypaminaju z ich nastupnych: J. Rešeć, M. Šalkievič, Fr. Alaškievič, A. Cikota, A. Aŭhustynovič, N. Kavaleŭski, V. Łukša, K. Stepovič, J. Słavecki, J. Dašuta, M. Boryk, J. Leŭkovič, V. Ramanoŭski, J. Daukša i inš. Voś-ža hetyja kleryki faktyčna ŭžo stanavili hurtok. Z pasiarod ich była zroblena składčyna na biełaruskuju biblijateku, jakaja i była zakuplena i addana rektaru da cenzury. Rektar ničoha nie zabrakavaŭ, tolki tłumačyŭ klerykam, što "Karotkaja Historyja Biełarusi" Vłasta nadta-ž paviarchoŭnaja. nia z usim z joj možna zhadzicca i što
