biełaruskamu ruchu spraciŭlalisia. Da tych prychodziłasia padchodzić jašče aściaražniej i kali ničoha nie ŭdavałasia, pakidaŭ ja ich u supakoi.
Aprača slova ŭ svajej hetaj pracy, karystaŭsia ja tak-ža i adpaviednaj knižkaj, padsovyvajučy jaje to tamu, to inšamu tavaryšu seminarystu. Hetak araŭ ja bieł. seminaryjnuju nivu pieršy hod badaj vyklučna siarod svaich tavaryšaŭ kursovych. Starejšyja tavaryšy, da jakich adhałoski pracy majej takža dachodzili, hladzieli na mianie rozna: adny padśmieivali, druhija nienavidzieli, inšyja machali rukoj, a jašče inšyja pryncypova spahadali. Asabliva maim pačynańniam spahadali tavaryšy Litoŭcy.
Na hetkaj padhatavaŭča-vyviadoŭčaj pracy pravioŭ ja cely hod. Za hety čas usia seminaryja i usie prafesary z rektaram i inspektaram ab budženni mnoju biełaruskaj dumki siarod klerykaŭ znali dastatačna. Hety ŭžo ahulna-viedamy fakt paćviardziŭsia asabliva pierapisiaj nacyjanalnaści klerykaŭ, kali ja, a za maim prykładam i niekatoryja inšyja, zapisalisia Biełarusami.
Na druhi ŭžo 1911 h. kala mianie zhurtavałasia bolš dziesiatku seminarystaŭ całkom śviedamych, užo ŭ razumieńni sučasnym, Biełarusaŭ. Da seminarystaŭ kursu pieršaha i druhoha, dałučylisia niekatoryja i z kursu treciaha.
Ciapier astavałasia tolki biełaruskaje žyćcio ŭ seminaryi zalehalizavać u svajej seminaryjnaj ułady, nadać Biełarusam arhanizacyjnyja formy i załažyć bięłaruskuju biblijateku. Dajšło chutka i da hetaha. Zjaviŭsia ja ŭ rektara seminaryi i prasiŭ jaho dać na ŭsio heta svoj dazvoł. Pry hetaj akazii rektar vykazaŭ pradusim na biełaruskuju spravu ahulam, i ŭ seminaryi asabliva, svoj pahlad. Jon skazaŭ, što pryncypova nia maje ničoha prociŭ bieła-
