da śmierci prakonvaŭ biskupa Pinskaha Z. Łazinskaha ab patrebie biełaruskich kazańniaŭ.[1]
Uhetym-ža samym časie što i Lisoŭski (1903-6 h.), byŭ u Akademii: ks. prałat H. Betto, jaki pieratłumačyŭ na biełaruskuju movu z českaj: "Pčalinka žyvioła malaja, a karyści mnoha" i ks. Fr. Hrynkievič, jaki paźniej adyjhraŭ davoli značnuju rolu ŭ biełaruskim ruchu ŭ Horadni; ab im bližej u nastupnym raździele.
Ale katalicki biełaruski ruch raźvivaŭsia nia tolki u Akademii, ― raźvivaŭsia jon tak-ža, pad upłyvam akademikaŭ, i ŭ Duch. Seminaryi ŭ tym-ža Pieciarburzie.
5. Pieršym, viedamym nam śviedamym Biełarusam seminarystam u Pieciarburskaj Duch. Seminaryi byŭ Janka Mamyš, rodam z Mienščyny († 8.1. 1913). Jon pisaŭ biełaruskija vieršy pad mianiuškaj Vasil Vasilok. Da niaznanych jaho tvoraŭ, jak ab hetym śviedča A. Ziaziula, naleža karotkaje apaviadańnie vieršam (biez pakazańnia aŭtara) "Paznaŭ Praŭdu",[2] napisanaje hrazdankaj i łacinkaj. Praŭda, u tvory hetym biełaruskaj idei niama. Raskazvajecca ŭ im, ab sprečcy biełaruskaha katalika z pravasłaŭnym śviaščennikam na temu praŭdzivaści viery. Adnak sam fakt, što apaviadańnie hena pisana pabiełarusku i ŭ 1904 h. (vydana ŭ 1906), samo pa sabie ŭžo maje biełaruskaje značeńnie.
Ab biełaruskaj śviedamaści Vasila Vasilka kaža i toj fakt, što jon pierałažyŭšy byŭ na biełaruskuju movu "Hadzinki da Maci Božaj" (rukapis jakich zahinuŭ), a tak-ža toj fakt, što jon pisaŭ vieršy biełaruskija, jakija sapraŭdy majuć paetyckuju
