skaj hramaty, a tak-ža vioŭ šyrokuju narodnuju sviedamaść siarod Białaruskaha narodu. Vydavaŭ tak-ža biełaruskija relihijnyja knižki i hazety. Jaho staranniem vyjšli: Katechizm, Sv. Andrej Babola, Sv. Historyja, Kaścielnyja abrady, a tak-ža niamała pamahaŭ biełaruskaj katalickaj hazecie "Biełarus". Pracavaŭ 20 hadoŭ: 1900-1920.[1]
4. Ks. Adam Lisoŭski (1882-1929). Radziŭsia ŭ siale Karandy, Kreŭskaj hm., Ašmianskaha pav. U Duchoŭnaj Akademii u Pieciarbuzie vučyŭsia ŭ 1903-1906 h. U hetym časie byŭ jon užo śviedamym Biełarusam. U Akademii pašyraŭ ideju biełaruskaha adradžeńnia siarod tavaryšaŭ studentaŭ, a tak-ža byŭ u blizkich znosinach z bp. Danisevičam i z praf. Šypiłam.
Ale dziejnaść jaho biełaruskaja nieahraničvałasia murami akademii. Dziejnaść heta siahała tak ža dalokich kutkoŭ hłuchoj Biełarusi.
Listy da svajho baćki pisaŭ pabiełarusku, jedučy na leta damoŭ, pryvoziŭ z saboj "Biełaruskuju Dudku" i bieł. katechizmoŭku i razdavaŭ ich sialanam.
Vieści ab im, jak ab Biełarusie, išli badaj pa ŭsiej Ašmianščynie i budzili pa siołach, asabliva siarod moładzi, biełaruskuju śviedamaść.
Budučy ksiandzom i majučy siaki-taki hroš, addavaŭ jaho calikom na biełaruskija spravy, asabliva na padmohu biełaruskaj vučnioŭskaj moładzi, sam astajučysia prosta ŭbohim. Dla prykładu ŭspomniŭ, što i ja, aŭtar hetaj pracy, za svaju aśvietu i za svajo adčaści bieł. ušviedamlennie niamała ŭdziačny imienna ks. Ad. Lisoŭskamu. Niezadoŭha
- ↑ Bolš padrabiazna ab bp. Daniseviču i ks. Budźku hl. maju knižku: Rodnaja mova ŭ śviatyniach". Vilnia, 1929.
