džeńni pary "Zahlanie sonca i ŭ naša vakonca", abo pary Šypiłaŭskaj, jakaja papieradziła paru Našaniŭskuju.
Vialikim u historyi biełaruskaha renesansu jość Fr. Bahuševič, što pieršy stvaryŭ biełaruskuju nacyjanalnuju ideolohiju, - nia mienšym ad jaho i — jahony praz niekatory čas sučaśnik-praf. Br. Epimach-Šypiła, što teoryju Bahuševiča raźvivaŭ dalej i pravodziŭ u masy biełaruskaha narodu.
žadajučych bližej paznajomicca z hetym Vialikim Biełarusam, adnym z pieršych pioneraŭ biełaruskaha ruchu, adsyłaju da svajej ab im brašury.[1]
2. Aprača Šypiły u pieršym dziesiatku dzieviaćsotych hadou niamała tak-ža pryčyniŭsia da budžeńnia biełaruskaha chryścijanskaha ruchu biskup-sufrahan Mahiloŭskaj Dyecezii S. Danisevič (18361913). Pachodziŭ z biełaruskich sialan, čerejskaj parafii, b. Mahiloŭskaj hub. Skončyŭ Duch. Seminaryju ŭ Miensku (1859) i Duch. Akademiju ŭ Pieciarburzie (1863).[2]
Pracujučy, jak ksiondz, u kancy XIX i ŭ pač. XX st., u roznych biełaruskich centrach, jak Orša, Mahiloŭ, Smalensk, ks. Danisevič razumieŭ i žyva adčuvaŭ patreby dušy biełaruskaj i ščyra imknuŭsia ablahčyć jaje dolu. Jon, budučy kiraŭnikom Mahiloŭskaj dyecezii, uvodziŭ u žyćcio relihijnaje biełarusaŭ ich rodnuju movu, vydajučy biełaruskija katechizmoŭki (1906 i 1907 h.), zaachvočvajučy duchavienstva da ŭžyvannia biełaruskaj movy pa bieł. parafijach i navat sam da narodu pramaŭlajučy časta pabiełarusku.
