až da śmierci[1] i pa śmierci pachavali jaho ŭ tymža Zakapanym.
Dyk, pytajem, ci možna hetaha čałavieka zaličyć u vuzkija partyjcy, zrabić z jaho sacyjalista-matarjalista ŭ ścisłym razumieńni hetaha słova? Jasna, što nie. I tut skažam toje, što i raniej - revalucyjaneram, radykałam Iv. Łuckievič u mieru patreby i mahčymaści moh być i byŭ sapraŭdy, ale sacyjalistym-matarjalistym nikoli.
3. Ciotka. Sapraŭdnaje proźvišča: Aloiza Paškievičanka. Rodam z Lidčyny (Stary Dvor, Ščučynskaha pav.) z katalickaj biełaruskaj šlachty (1876 5.II.1916). Heta piaśniarka i dziejačka tak-ža mnohimi zaličajecca da sacyjalistak-marksistak. Ale i hety pahlad falšyvy. Ciotka - pradusim biełaruskaja narodnaja revalucyjanerka idealistka. Praŭda, Ciotka naležyła da Sac. Hramady, ale jana była revalucyjanerkaj-patryjotkaj, a nie marksystkaj u značeńni mižnarodnym i matarjalistyčnym. Usia revalucyjnaść Ciotki nikoli nia była samavitaj, a tolki druharadnaj, nia istotnaj častkaj jaje narodnych imknieńniaŭ i idealaŭ. Pramaŭ laje za hetym pradusim źmiest jaje tvoraŭ, a tak-ža i jaje adnosiny da spraŭ relihijnych. Treba viedać, što i Ciotka, jak Kahaniec i I. Łuckievič, cikavilasia spravaj relihijnaj Unii na Biełarusi i była pa jaje staranie. Budučy ŭ Lvovie (1906-1907), padčas svajej prymusovaj emihracyi, Ciotka, miž inšym, tak piša ŭ Pieciarburh da praf. Br. Epimach-šypilly: ..."Ciapier žyvu ja ŭ Lvovie, z ukraincami-rusinami i unijatami zavadžu znajomstva... Skora vyšlu knižki ab Unii dla akademikaŭ duchoŭnych na Vaš adras... Vy, šanoŭny prafesar,
- ↑ Ляля Мэнкэ-Яго апошнія дні. (Памяці Івана Луцкевіча. Зборнік успамінаў). Вiльня, 1920, bač. 33.
