źlivajecca z narodam, ad imia jaho havoryć, dy bolš taho — jon u tvorach svaich sam narod havaryć ab sabie zmušaje. U tvorach Bahuševiča my ŭžo spatykajem dumki ab ideale pounaha biełaruskaha adradžeńnia: jak palityčna-hramadzkaha, tak i kulturna-nacyjanalnaha. I kali ab hetych ideałach nie napisana tam vyrazna, dyk dumki aŭtara, lohična ich raźvivajučy i ŭ ich ŭnikajučy, na heta pakazvajuć całkom jasna. U asnovu hetaha biełaruskaha adradženska ha ideału Bahuševič kładzie pradusim adradžeńnie nacyjanalna-kulturnaje: "Nie pakidajcie movy našaj biełaruskaj, kab nia ŭmiorli" — kaža jon.
Klič hety biełaruskaha Patryarchi byŭ pačuty šyroka. "Dudka" i "Smyk", vydavanyja dziela cenzurnych pryčyn nia ŭ kraju, a zahranicaj, šyroka raschodzilisia pa šerych biełaruskich vioskach, budziačy i ŭśviedamlajučy ciomnych synoŭ jaje da śviedama nacyjanalnaha žyćcia. "Dudka" i "Smyk" — heta byli badaj adzinyja biełaruskija knižki, jakija słužyli abudžeńniu ŭ narodzie jaho nacyjanalnaj śviedamaści ŭ pieršym dziesiatku XX st. Usia, badaj biaz vyniatkaŭ, biełaruskaja intelihiencyja ŭ hetym časie nacyjanalna ŭśviedamlałasia dziakujučy Bahuševičavaj "Dudcy" i "Smyku". I siańniešnija mnohija staryja dziejačy na nivie biełaruskaha adradžeńnia śviedamaść svaju viaduć pieravažna ad tych-ža Bahuševičavych knižak.
§ 2. — Dva kirunki: evalucyjny i revalucyjny.
Pasłušnyja kliču Bahuševiča, na nivie biełaruskaj siam i tam pačali pajaŭlacca biełaruskija pracaŭniki-dziejačy. Byli heta śpiarša, tak-ža badaj vyklučna, Biełarusy kataliki. Ale ŭžo ŭ ich psycholihii namiačajecca roznica. U ich jak razumieńnie samoj
